A Dream Of Poe - An Infinity Emerged

• BandA Dream Of Poe [GB]
• TitelAn Infinity Emerged
• Release datum19-10-2015
• LabelSolitude Productions [RU]
• PromotorTranscending Obscurity [IN]

Tracklist

01. Egregore
02. Lethargus
03. The Isle of Cinder
04. Lighthouses for the Dead (The Isle of Cinder II)
05. Macula

A Dream Of Poe staat te boek als een Portugese doomband, maar opereert tegenwoordig vanuit Edinburgh, Schotland. De band is actief sinds 2005, met als basis zanger/tekstschrijver Paulo Pacheco en multi-instrumentalist Miguel Santos. Het duo is afkomstig van de Azoren, en verhuisde via Londen uiteindelijk naar Schotland, waarvandaan het duo in de studio en op het podium wordt aangevuld met mede-muzikanten. An Infinity Emerged is het tweede album, opvolger van The Mirror of Deliverance uit 2011; en daarnaast nog de nodige EP's en zelfs een live-album.

Egregore opent het bal, en laat meteen horen dat de band zich vol overgave stort op de traditionele doom/death metal. Geheel in de geest van My Dying Bride en oude Paradise Lost doet A Dream Of Poe z'n ding. Voeg daar nog wat Type O Negative-achtige pathos aan toe, en het plaatje is wel compleet. Met vijf nummers in 55 minuten weet je nog meer wat je kunt verwachten; daar zit geen uitschieter bij qua tijd, elk nummer klokt in de tien of elf minuten.

Voorspelbaar, zoals zo veel doom metal, dat is zeker. Maar ook uitermate mooi, sfeervol, melancholisch, en onderhoudend; dat allemaal ook. Hetgeen dit album tot een fraai beluisterbaar geheel maakt. De sfeer wordt vooral bepaald door de - soms dubbele,waarbij ook vrouwelijk geneurie - cleane zang, ondersteund door al even sfeervol toetsenwerk, en zwierige gitaarriffs. Eens een keer een doom-album zonder grunt, dat is toch ook wel weer eens prettig eerlijk gezegd. En met behoorlijk aanwezige gitaarsolo's, in dit geval ook geen straf. Dat de hele boel wordt ondersteund door logge bas en dreunend trommelwerk is al even voorspelbaar, maar evengoed onmisbaar.

De openingsriff van Lethargus laat horen hoe doeltreffend deze muziek kan zijn. Simpel, maar o zo fraai nestelt deze zich in de hersenpan. Deze doet me zelfs wel een beetje aan Candlemass denken, toch ook een band die zeer doeltreffende doom weet (wist?) te produceren. De originaliteitsprijs gaat A Dream Of Poe nooit winnen, maar wat mij betreft is dit wel een sterke middenmoter in het klassieke doom-genre. Luistertip: afsluiter Macula.