Acheron - Satanic Victory

• BandAcheron [US]
• TitelSatanic Victory
• Release datum21-01-2022
• LabelVic Records [NL]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Unholy Praises
02. Seven Deadly Sins
03. Satanic Erotica
04. Prayer of Hell
05. 666
06. God Is Dead
07. Alla Xul
08. One with Darkness

Acheron werd in 1988 opgericht door zanger / bassist / songwriter Vincent Crowley (Nocturnus, Infidel Reich). Na drie demo's in 1989 en 1990 namen ze in 1992 hun cult-debuutalbum Rites Of The Black Mass op in de roemruchte Morrisound Studios met de al even overbekende producer Scott Burns. Kort na het debuut namen ze nog een twee-track-single Alla Xul op, in een deels gereviseerde bezetting, waarna een tot heden durende periode aanbrak van een afwisselend actief, en sluimerend bestaan. Formeel is de status sinds 2019 "split-up", maar ja, met Acheron weet je het maar nooit.

Net na de opnames van hun tweede volledige album Lex Talionis (1994, met weer een deels gewijzigde bezetting), kwam de band later dat jaar met opnieuw een werkje dat de cult-status zou bereiken: de mini-CD Satanic Victory met daarop zes nieuwe nummers. Juist deze is uitverkoren om (met naar ik aanneem een nieuwe mastering) nog eens onder de aandacht gebracht te worden. Als een soort van bonus komen hier de twee tracks van de Alla Xul-single nog bij, dus deze heruitgave bevat acht tracks in totaal. Het bijbehorende boekje bevat uitgebreide liner notes van Vincent Crowley zelf, en uiteraard zijn ook de nodige zeldzame foto's vanuit diepe gewelven opgegraven.

En eerlijk gezegd klinkt zo ook de muziek. Heerlijke primitieve death metal, een beetje knisperend, voorzien van enerzijds doomy invloeden - lekker traag en dreigend - en anderzijds een subtiele hint van zwartblakering. Anno 2022 klinkt deze muziek niet echt spannend of verfrissend meer, maar ik vind de acht old school tracks verdomd lekker wegluisteren. Dit is wel voer voor de oudere jongeren onder ons denk ik, zeker wanneer je deze periode bewust hebt meegemaakt in je muzikale opvoeding.

Ik heb het idee dat de nieuwe mastering het geluid net wat doffer heeft gemaakt, of in elk geval de oorspronkelijke schelheid enigszins heeft weten te dempen. Dat lijkt mij een goede zaak, en komt de beluisterbaarheid zeker ten goede. Qua songwriting heeft Crowley met Acheron de zaakjes goed voor elkaar, de nummers bieden aangename afwisseling. Als slagroom op de taart - voor de liefhebber dan toch - zijn er de blasfemische teksten, die bijna nog wel een extra donkere laag lijken toe te voegen. Enjoy!