Aeverium, Serenity, Kamelot in Hedon Zwolle 24-04-2016
Het is zondag 24 april 2016 en ik en mijn mams hebben er zin in vanavond! Vandaag is het feestje in de Hedon, Zwolle, met Kamelot, Serenity en Aeverium. Dit word mijn derde keer Kamelot, en tweede keer Serenity. Aeverium is voor mij geheel nieuw, maar ik heb goeie verwachtingen van deze Duitsers!
De show begon wat later dan verwacht, maar dan wordt het wachten ook wel beloond. Hoewel ik vooral in de rij nogal veel hoorde dat men Aeverium een ‘dertien in een dozijn’ female fronted band vindt, kregen ze alsnog de zaal plat met hun strakke spel en de sympathieke kop van zanger Marcel Roemer, die wel van praatjes wist vanavond. Ze kregen iedereen zover om mee te zingen met het refrein van "What Are You Waiting For", en blijkbaar hebben toch veel mensen hun research gedaan op youtube, want hun ‘hitje’ "Break Out" werd ook her en der gretig meegezongen. Aldus Marcel: “You Zwolle people are craaaazyyyy!” Wie Aeverium nog niet kende, is nu in elk geval achter gelaten met een uitmuntende eerste indruk!
De set van Serenity begon half opgelaten en half komisch. De lichten in de zaal dimden, de spots gingen aan, en toen…. niets. Staan we daar met z’n allen te blèren in het donker. Onder de crew werden veel what-the-fuck blikken gewisseld, tot er uiteindelijk ergens een paar duimen omhoog gingen en de intro van "Codex Atlanticus" begon te spelen. Serenity staat al een best aantal jaar in mijn top-lijstje van favoriete bands, en ik was dus blij om te zien dat er veel liefde was voor deze band, al waren ze maar voorprogramma, aan alle Serenity shirts die ik in het publiek zag. Deze heren plus dame waren zowat een tweede headliner te noemen, en Serenity zelf speelde er ook naar. De brede glimlach op het gezicht van zanger Georg Neuhauser zei genoeg: het warme welkom van het Nederlandse publiek werd zeker gevoeld.
Na lange leste was het nu tijd voor Kamelot om het podium te veroveren. Gezien de explosie van geluid die uit de zaal opsteeg zodra de set begon met "Veil of Elysium", hebben ze daar weinig voor nodig gehad. Als traktatie voor hun favoriete publiek brachten ze uitsluitend vanavond ook een hele mooie, klein gezongen, akoestische versie van "End of Innocence" ten gehore (Die moederlief en ik vanuit de plee mee konden luisteren. Dat hebben wij weer…). Er werd in elk geval flink gestampt en gesprongen met beukers als "When The Lights Are Down" en "March of Mephisto", het heerlijk gillende "Liar Liar" en gouwe oudjes als "Center of the Universe" en "Karma". Voor ieder wat wils, al was er een klein tekort aan ballads. Op de langzame versie van "End of Innocence" na was er eigenlijk geen sprake van een pauze in het headbang-festijn. Zodoende zit ik dit weer met flinke spierpijn in mijn nek te typen.
Het nummer "Forever", op album niet eens zo enorm, lieten ze weer een kwartier duren bij het sing-a-long gedeelte, dat al begon voordat het nummer goed en wel van start was gegaan. Je zag de band echt kijken: hoe krijgen we ze nou weer stil? Nou, door uitmuntend dirigeerwerk van frontman Tommy Karevik! Maar 1 handbeweging en hij krijgt alle monden in een uitverkocht Hedon gesnoerd. Een stilte die alleen doorbroken werd door een mevrouw die "wauw" riep in vol ontzag. Tommy wees haar aan. “Exactly!” Ten langen leste werd de laatste zin in het refrein met veel bombarie solo gezongen door Tommy, die hij liet afmaken door een fan op de voorste rij die nog het woordje “Forever” in de microfoon mocht zingen. Hoe win je de harten van elke fangirl in het publiek? Zo dus!
Vlak voor de encore stormde bassist Sean Tibbets alleen het podium op met opzichtige gouden cybergoggles op, en vond dat hij ook best geschikt was om het publiek al ‘dirigerend’ op te zwepen. Hetzij een stuk komischer en minder strak als de heer Karevik, maar alsnog een prachtige poging. De toegift bestond uit "My Therapy" – waarvan we al weken op een videoclip wachten- en "Revolution". Bij die laatste zag ik alleen nog maar een waas van vliegend haar voor mijn ogen, maar aan de trillingen te voelen stond de halve Hedon net zo geflipt te doen als ik. De set werd afgesloten met "Sacrimony", waarbij nog flink werd mee geblèrd zo goed en kwaad als dat ging met onze schorre strotten.
Het is geen geheim dat het Nederlandse publiek favoriet is bij Kamelot. Vanavond werd weer eens bewezen waarom. De Hedon stond te schudden op haar grondvesten: en met reden. Als je bij Kamelot bent geweest, loop je naar buiten met een stijve nek, vermoeide benen, maar met een loeigrote grijns op je bakkes en hoor je iedereen nog het laatste nummer zingen. En zo hoort het!
Aeverium [DE], Kamelot [US], Poppodium Hedon [NL], Serenity [AT]