Ageless Oblivion - Penthos

• BandAgeless Oblivion [GB]
• TitelPenthos
• Release datum17-03-2014
• LabelSiege Of Amida Records [GB]
• PromotorCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Wolf's Head
02. The Midas Throat
03. Glacial Blood
04. Where Wasps Now Nest
05. Submergence
06. Furnace
07. Those Who Fed Of Light
08. A Crawling Ingression
09. Penthos: Lament
10. Penthos: Omnipresent

Ageless Oblivion is een technische/progressieve death metal band, met trekjes van post-rock/metal-genres, uit Hampshire, Verenigd Koninkrijk. De band bestaat sinds 2009 en debuteert in 2010 zeker niet onaardig met Temples Of Transcendent Evolution. Met invloeden als Decapitated, Crippled Black Phoenix, Nile, Neurosis, Cult Of Luna en Akercocke wordt al een aardig beeld geschetst van wat we op opvolger Penthos kunnen verwachten.

Het album begint met Wolf's Head, een uitbarsting van pure, brute, goed in elkaar zittende death metal. Meteen overdonderend, een goed gekozen en sterke albumopener. The Midas Throat rost er hierna ook weer lekker vandoor, maar klinkt net wat subtieler en technischer; nog steeds bruut, maar met meer 'finesse'.

Heel anders gaat het er aan toe met Where Wasps Now Nest, een beest van een nummer van ruim twaalf minuten. Hier horen we de doomy 'post'- invloeden in de eerste paar minuten, het andere gezicht van de band na de eerste paar overrompelende nummers. Het gitaarwerk klinkt spannend, de opbouw van het nummer zet een sfeer neer die me bevalt. Het korte instrumentale Submergence maakt die sfeer hierna helemaal af. Dit duo lijkt hiermee het scharnierpunt van het album.

Hierna wordt opgebouwd naar opnieuw een climax, naar het eind van het album toe. Het titelnummer-duo Penthos: Lament en Penthos: Omnipresent moeten de verwachtingen vervolgens zien waar te maken. Opnieuw wordt hier een zeer duistere sfeer neergezet, die dicht bij doom-atmosferen komt. Beginnend met wat ambient klanken barst het eerste gedeelte na een minuut of twee los: rauw, bruut, smerig, donker. Omnipresent is wat organischer, sferischer/gevoeliger en minder bruut; en daarmee met recht een mooie afsluiter.

Ageless Oblivion heeft wat mij betreft een goede mix gevonden tussen overrompelende technische death metal en een moderne (post-) metal insteek. De band Gojira stond niet tussen de invloeden van deze Britten, maar die vind ik qua idee wel redelijk in de buurt komen, zeker in de minder brute, maar juist meer sferische stukken. Liefhebbers van genoemde bands en genres gaan denk ik wel plezier beleven aan Ageless Oblivion.