Ahab - The Boats of The Glen Carrig

• BandAhab [DE]
• TitelThe Boats of The Glen Carrig
• Release datum28-08-2015
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. The Isle
02. The Thing That Made Search
03. Red Foam (The Great Storm)
04. The Weedmen
05. To Mourn Job

Met The Boats Of The Glen Carig begeeft het Duitse Ahab zich wederom op de woelige wateren van de immer intrigerende Zeven Zeeën. Voor de vierde langspeler van de Nautische doommetallers is ditmaal gekozen voor een roman van William Hodgson die als leidraad voor het concept dient. Opnieuw een werkstuk waarin de geheimen van de eindeloze oceaanvlakten en natuurlijk de onvermijdelijke schipbreuk centraal staat. Het is toch knap hoe Ahab die zilte atmosfeer van de uitgestrekte wateren en het gevaarlijke scheepsleven treffend weet te vangen in het notenschrift.

Het overdonderende Call of The Wretched Sea ligt alweer bijna tien jaar achter ons. En sindsdien is Ahab heel langzaam weg aan het drijven van de loodzware funeral doomstempel die dat album kenmerkte. Over het voorgaande album The Giant repte ik over toenemende invloeden van progressieve acts als Opeth en Anathema die langzaam het geluid van Ahab zachtjesaan van de eigen identiteit aan het ontnemen was. The Boats Of The Glen Carig mag een logisch vervolg heten op the Giant, maar toch zijn de Opeth-invloeden weer via een luik op het scheepsdek weer ergens in het vooronder weggemoffeld. Dat betekent concreet dat de onvaste, cleane zang tot een minimum beperkt wordt. En dat Daniel Droste weer veelvuldig gebruik maakt van zijn diepe, indringende grunt.

De vijf nummers zijn zoals altijd behoorlijk uitgesponnen. Maar desondanks veelal prachtig opgebouwd. Red Foam bijvoorbeeld is een doom-epos met ontzettend veel dynamiek. Snel zal het nooit worden, maar Ahab varieert hier veelvuldig met het tempo. Soms traag en soms iets minder traag, zeg maar. Ronduit spannende gitaarpartijen herinneren soms aan de overgang van Maidens Hallowed Be Thy Name waardoor er ook iets opzwepends in de muziek van Ahab sluipt.

Eigenlijk levert Ahab de plaat af die je van ze zou verwachten. Net als het zeeoppervlak is het spel soms kabbelend, kalm en rustgevend maar kan het net zo gemakkelijk omslaan in een door razernij oprijzende golvenpartij waar het grootste en meest logge schip niet tegen bestand is. En dan zwijgen we nog over de allesverzwelgende monsters die zich onder het wateroppervlak ophouden. The Boats Of The Glen Carig drijft voornamelijk op een overweldigende atmosfeer. Je zou daarmee de wijze waarop Ahab het doomgenre op compositorische wijze een avontuurlijke draai geeft welhaast tekort doen. Want ontdaan van het concept, houdt je nog steeds een aanzienlijke aaneenschakeling van spannende momenten over. Kortom, Ahab flikt het weer om een album af te leveren dat zowel qua concept en qua composities menig vrije uren zal gaan opslokken.