Altar Of Oblivion - Burning Memories

• BandAltar Of Oblivion [DK]
• TitelBurning Memories
• Release datum16-06-2023
• LabelFrom The Vaults [DK]
• PromotorTarget Group [DK]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Burning Memories
02. Through the Night
03. Cosmic Chaos
04. Manic Masquerade
05. Radiation

Ik maakte kennis met het Deense Altar Of Oblivion ten tijde van de EP Barren Grounds in 2016. De band is aardig actief qua releases, maar ik krijg er te weinig van mee; eerlijk gezegd volg ik de band ook niet heel actief. Gelukkig verscheen van de zomer een nieuwe EP via From the Vaults, zodat ik weer eens met Altar Of Oblivion in aanraking kwam. Want ondanks dat ik niet al te positief was over Barren Grounds is dit wel muziek die mij trekt. Want een band die wordt aangeprezen met "For fans of Candlemass, Solitude Aeternus, Solstice" kan ik echt niet links laten liggen.

De stijl die deze band voortbrengt is te beschouwen als 'uit de oude doos'. Het is een soort van mix van klassieke, epische heavy metal met een doomy randje. Het is precies dat soort oubollige metal waar een label als Cruz Del Sur patent op heeft. Alleen is Altar Of Oblivion jaren trouw geweest aan het Amerikaanse label Shadow Kingdom; best bijzonder, omdat ik vind dat Altar Of Oblivion juist een van origine puur Europees geluid heeft.

Om direct na het tekenen bij het nieuwe label een release paraat te hebben, komen de Denen merkwaardig genoeg met een EP op de proppen met vijf nummers die al zijn opgenomen in 2016, net na de voltooiing van het derde volledige album van de band. Nu, zeven jaar later, blijkt de EP pas klaar om het levenslicht te zien.

Beter dan op deze EP kan Altar Of Oblivion niet laten horen waar de schoen zo'n beetje wringt wat mij betreft. Titelnummer Burning Memories is een vrij vlot heavy metal nummer, voorzien van flitsend gitaarwerk, dat weliswaar een lekkere duistere inborst heeft, maar verder weinig te maken heeft met de klassieke doom metal zoals Through The Night die laat horen. Dit blijkt een oude, opgepoetste track van de allereerste demo uit 2007 te zijn, die anno 2023 nog net zo lekker ouderwets, maar vooral heerlijk episch klinkt.

Het door twee (overbodige) intermezzo's omsloten Manic Masquerade heeft in eerste instantie vooral raakvlakken met jaren '80 speed metal, om na 35 seconden om te slaan in lijzige doom. Voor slechts 25 seconden, want dan gaat het gas er weer vol op. Ik vind het wat verwarrend allemaal, en het luistert voor mij ook niet echt lekker weg. Al met al ben ik met deze 'nieuwe' EP nog geen steek verder gekomen dan zeven jaar geleden. Ik denk toch dat ik me wat meer moet gaan verdiepen in het oeuvre van Altar Of Oblivion.