Altar Of Oblivion - In The Cesspit Of Divine Decay

• BandAltar Of Oblivion [DK]
• TitelIn The Cesspit Of Divine Decay
• Release datum28-06-2024
• LabelFrom The Vaults [DK]
• PromotorTarget Group [DK]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Nothing Grows from Hallowed Ground
02. The Fallacy
03. Ghosts in the Trenches
04. Mark of the Dead
05. Altar of Oblivion
06. The Night They Came
07. Silent Pain
08. Damnation
09. In the Cesspit of Divine Decay
10. Wind Among Waves

Altar Of Oblivion komt uit Denemarken, actief sinds 2006, en volg ik al wel een aantal releases. In The Cesspit Of Divine Decay is hun vierde langspeler, een conceptalbum gebaseerd op het dagboek van de overgrootvader van gitarist Martin Meyer Sparvath, Jesper Wilhem Meyer, die met tegenzin vocht voor het Duitse Rijk tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Het album is een eerbetoon aan Jesper Wilhelm Meyer (1891-1964) plus de ongeveer 26.000 Denen, die voor Duitsland vochten en waarvan er 4.000 omkwamen aan de verschillende frontlinies tijdens het bloedige conflict.

Nothing Grows from Hallowed Ground is het openingsnummer van het album, dat al eerder verscheen als single en video. Met Jesper's kleurrijke vertelling en schilderachtige beschrijving van de gevechtsscènes, het dagelijkse leven (en de dood) in de loopgraven, activiteiten buiten dienst en zijn verblijf in een veldhospitaal, begint het album met zijn vuurdoop in maart 1915 en culmineert met een epische strijd in juni 2015 die meerdere dagen duurde, waarin hij vaker ternauwernood aan de dood ontsnapte. Hallowed Ground verwijst in deze context naar Niemandsland, in dit geval het landgebied tussen twee vijandelijke loopgravenstelsels, waaruit letterlijk niets groeit. Dit modderige, smalle en vaak boomloze stuk land, gekenmerkt door verschillende granaatgaten, werd de laatste rustplaats voor veel gesneuvelde soldaten. Met Ghosts In The Trenches als pijnlijk resultaat.

Een dergelijk verhaal is natuurlijk een perfecte voedingsbodem voor donkere muziek. Altar Of Oblivion zoekt z'n heil dan ook in die donkere, lang vervlogen tijden, met een perfecte mix van duistere klassieke, epische metal met doom metal. Inderdaad, precies die muziek waar ik zo gek op ben. De gitaarlijnen, epische zangpartijen, dreigende atmosfeer; alles ademt de puurheid van de authentieke metal. De galmende zangstem past hier perfect bij.

Na de opener zijn ook Mark Of The Dead, Silent Pain en het titelnummer goede voorbeelden van de donkere sfeerzetting, en tevens van de prachtige muziek die uit zo'n donker verhaal kan voortkomen. Maar ja, dan moet je wel houden van klassieke, epische metal met een doomy touch. Er gebeurt genoeg om ook niet-doomers te vermaken, al zal de opera-achtige zang voor menigeen even doorbijten zijn. Ik geniet volop van dit album!