Alunah - Solennial

• BandAlunah [GB]
• TitelSolennial
• Release datum17-03-2017
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. The Dying Soil
02. Light of Winter
03. Feast of Torches
04. The Reckoning of Time
05. Fire of Thornborough Henge
06. Petrichor
07. Lugh's Assembly
08. A Forest

Ik heb geen idee of 'labelhopping' een erkend fenomeen is, maar als dat zo is heeft de Britse band Alunah dit verschijnsel inmiddels wel tot kunst verheven. Het gezelschap rond het echtpaar Day (gitaren en zang) bracht tot deze maand drie albums uit bij drie verschillende labels; het meest recente album Awakening The Forest (2014) verscheen via Napalm Records. Op 17 maart verschijnt het vierde album Solennial, het eerste voor het Finse Svart Revords.

Veel van wat ik over voorgaande albums van Alunah schreef - na Awakening The Forest kwamen ook de twee re-releases van de eerste twee albums aan bod - is nog altijd van toepassing. Zoals zo veel doombands is Alunah stijlvast. Niet dat alle albums zo op elkaar lijken, maar de basis van lome, zware doomriffs, de dromerige zangstem, en een vleugje groove staat vast. Daar kan zelfs de afsluitende 'bonus' - een behoorlijk verrassende en eigen interpretatie van The Cure's A Forest - niks aan veranderen.

The Dying Soil is nog een soort van intro, dat eerder de psychedelische kant van de band laat horen. De logge, groovende riff waarmee Light of Winter van start gaat maakt daar korte metten mee, en maakt duidelijk waar het hier om gaat: doom! Opvallend genoeg is dit ook nog een korte track, niet echt des dooms zeg maar, maar daarom niet minder lekker. Misschien juist door de compacte vorm zelfs wel een beetje pakkend.

Het 'echte' werk begint dan met Feast Of Torches. Dit zal de verstokte liefhebber toch wel aanspreken zeker, al kan het zomaar zo zijn dat de old school doomfan weinig kan met een zangeres. Toch is deze hier zeer op haar plaats, het geeft Alunah namelijk wel degelijk iets eigens, en plaatst de band als het ware tussen de klassieke doom en de hedendaagse stroom psychedelische retro rockbands met zangeres. Dat is voor mij gevoelsmatig in elk geval wel een beetje waar Alunah thuis hoort. En dat bedoel ik positief hoor!

Ook de komende drie nummers laten horen dat je klassieke doom metal prima kwijt kunt in compacte tracks. Of is dat vloeken in de kerk? Ik vind van niet, Alunah bewijst dat met een paar sfeervolle tracks, die lekker wegluisteren. Al moet ik eerlijk zeggen dat Petrichor me iets te ingetogen is. Gelukkig wordt dat goedgemaakt met Lugh's Assembly, een ouderwets lange en zware doom-stamper. Zeker, deze mag ik wel!

Het lijkt er op dat Alunah met elk album dat ze maken telkens nog weer stapjes vooruit zetten. Qua composities, sfeer en inhoud is Solennial denk ik wel het meest complete album van Alunah tot nu toe. Dat alleen is al een fijne constatering. Ga zo door zou ik zeggen!