Alunah - White Hoarhound

• BandAlunah [GB]
• TitelWhite Hoarhound
• Release datum16-10-2015
• LabelPRC Music [CA]

Tracklist

01. Demeter's Grief
02. White Hoarhound
03. Belial's Fjord
04. The Offering
05. Chester Midsummer Watch Parade
06. Oak Ritual I
07. Oak Ritual II

Met Alunah maakte ik pas kennis middels hun derde album Awakening The Forest uit 2014, het eerste album dat via Napalm werd uitgebracht. Vervolgens is het gestoei van labels om de eerdere twee albums opnieuw uit te mogen brengen begonnen. Zo zijn via het Canadese, in doom gespecialiseerde label PRC Music, beide albums tot ons gekomen. De heruitgave van Call Of Avernus besprak ik eerder dit jaar, nu is White Hoarhound aan de beurt.

In mijn bespreking van Awakening The Forest constateerde ik dat Alunah zich toelegde op klassieke doom metal met verwijzingen naar Black Sabbath, Cathedral en St. Vitus. Weinig origineel maar wel heerlijk sfeervol, met een al dan niet altijd even positieve hoofdrol voor de specifieke zangstem van Sophie Day. Daarentegen speelde de band op hun debuutalbum van vier jaar daarvoor nog psychedelische, ronkende stoner-rock, met kenmerkend fuzzend gitaargeluid en opzwepende klanken. Het ligt voor de hand, gezien de ontwikkelingen, om tot de conclusie te komen dat dit tweede album qua geluid hier tussen in zou kunnen liggen.

Kort maar krachtig: dat klopt. Opener Demeter's Grief laat dat eigenlijk al meteen horen. Dit is namelijk een combinatie van opzwepende stoner/rock en meer slepende, sferische passages. Op het titelnummer White Hoarhound wordt het doom-aspect nog intensiever ingezet, maar blijven de fuzzende gitaren en ronkende bas hun rol opeisen. De bezwerende zanglijnen geven het nummer hier nog wat extra mystieke sfeer mee. En daarnaast ook een stukje pakkendheid, want het zal me later blijken dat dit nummer best is blijven hangen.

Dat laatste is best positief, want echt onderscheidende muziek maakt Alunah nog altijd niet. Qua musiceren, uitvoering en zeker qua sfeer staat het kwartet z'n mannetje (en vrouwtje) maar een echt eigen insteek is - behalve de dameszang dan - ver te zoeken. Het voortborduren op klassieke doomklanken levert echter wel zeer aangenaam beluisterbare en meeslepende muziek op. Onder de streep blijft dus zeker een ruime voldoende over. Ik ben dan ook benieuwd naar een nieuw album, waarbij ik hoop dat Alunah zich een meer eigen gezicht kan gaan aanmeten. Luistertips: het zware Belial's Fjord, en de juist ingetogen, langzame afsluiter Oak Ritual.