Amorphis - Queen Of Time

• BandAmorphis [FI]
• TitelQueen Of Time
• Release datum18-05-2018
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Dark rock / metal, Melodieuze deathmetal, Progrock / metal

Tracklist

01. The Bee
02. Message In The Amber
03. Daughter Of Hate
04. The Golden Elk
05. Wrong Direction
06. Heart Of The Giant
07. We Accursed
08. Grain Of Sand
09. Amongst Stars
10. Pyres On The Coast

Amorphis is typisch een band ik eerst even goed moest leren kennen voordat ik het kon waarderen. Maar toen die tijd eenmaal aanbrak heb ik een poos lang niets anders meer opgezet. Vooral de albums Skyforger en het recente Under The Red Cloud worden grijs gedraaid bij mij thuis! Sinds de eerste klanken van het nieuwe album Queen of Time online verschenen in de vorm van lead single The Bee, heeft de term "grijs draaien" nieuwe betekenis gekregen. Holy hell wat een lekker nummer!

Ze blijven ook een band met een verdeelde fanschare; dit te wijten aan hun transformatie van death metal naar meer melodic/folky-achtige gebieden. Voor mij – en vast velen met mij – maakt het ze juist toegankelijker. Helaas is het resultaat wel weer met elk album dat men gaat huilen omdat de tekst te verstaanbaar is. Haters gotta hate, maar Amorphis doet toch waar ze zin in hebben en Queen of Time is een mooie ‘fuck you’ op dat adres, want of je het nou vanuit het oogpunt van de melodic of death liefhebber bekijkt, is Queen of Time ongetwijfeld een hoogstandje van formaat!

Zodoende aftrappend met eerder genoemde single The Bee, word je gelijk getractreerd op een trance-achtige intro die soepel overloopt in het soort herrie waar Amorphis bekend om staat. Vol, niet te snel, met coupletten gedragen op diepe grunts en een euforisch refrein. Qua thema krijg ik flashbacks naar Come The Spring (van Under the Red Cloud). Lente, bijtjes, zonnestraaltjes, melodic death metal. Match made in heaven! ^_^

Message in the Amber heeft van alles wat: folk, prog, death, je krijgt het allemaal al te horen voordat het eerste refrein uberhaupt begint. Halverwege komt er zelfs een koor bij, maar alles blijft toch fantastisch in balans. Doet met vlagen denken aan Skyforger (het nummer op het gelijk getitelde album), met name het laatste stuk. Daughter Of Hate is een niet zo behapbare, dan wel zeer interessante track. Opent al met orgel en laat je meteen kennis maken met het ongebruikelijke ritme. Liefhebbers van de herrie uit de oudere dagen van de band kunnen hier hun hart ophalen, met scherpe screams en zelfs stukjes saxofoonsolo.

The Golden Elk is een vlotte crowdpleaser met Balkan-invloeden die netjes in het straatje van Amorphis’ meer melodische, straightforward nummers thuishoort. Desalniettemin zijn ook die nummers altijd alles behalve saai! Wrong Direction is als tweede single natuurlijk ook zo eentje, en ook deze is intussen grijs gedraaid. De albumversie rekt de grunts op het einde nog een zinnetje meer uit dan de clip-versie. Op zichzelf al een heerlijke climax, nu extra extra.

Middenweg van alle stijlen die Amorphis biedt op dit album is Heart of the Giant. Overal exotische invloeden, episch koor en toch niet te over the top. We Accursed pakt het wat rauwer aan, maar blijft merkwaardig vrolijk. Grain of Sand geeft je vervolgens een aardige brok om op te kauwen. Amorphis heeft altijd wel zo’n nummer, die ze ergens op een punt in een album stoppen waar je meestal even inkakt die net wat zwaarder ligt en waarvan je niet echt weet wat je op dat moment ermee moet. Dit is er zo eentje.

Niet getreurd; het energieniveau word weer opgekrikt met Amongst Stars. Anneke van Giersbergen kwinkeleert hier lekker mee en bewijst zich zowat als extra bandlid. Vrouwelijke vocalen bij Amorphis zijn dun gesmeerd maar als eentje ervoor geschikt is; is het Anneke. Ze heeft altijd een wat apart stemgeluid gehad die naar mijn nederige mening niet overal even goed uit de verf komt maar Amorphis past haar perfect. Het album wordt netjes afgesloten met een niet al te groot, maar toch goed gevuld en gevarieerd nummer: Pyres on the Coast. Deze begint wat laag en melancholisch maar halverwege gaat het tempo erin en hebben we hier een gedenkwaardig nummer om handen.

Queen of Time eindigt met een langgerekte orgelnoot en laat niets anders dan een goed gevoel achter. Van de vele albums die dit jaar uitkomen verdient deze zeker een plekje in de top 5. Amorphis stelt nooit teleur!