Amorphis - Under The Red Cloud

• BandAmorphis [FI]
• TitelUnder The Red Cloud
• Release datum04-09-2015
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Under The Red Cloud
02. The Four Wise Ones
03. Bad Blood
04. The Skull
05. Death Of A King
06. Sacrifice
07. Dark Path
08. Enemy At The Gates
09. Tree Of Ages
10. White Night

2015 markeert het 25-jarig bestaan van de Finse band Amorphis. Dat werd stiekem afgelopen jaar al een beetje gevierd, toen doorbraakalbum Tales From The Thousand Lakes (uit 1994, toen 20 jaar oud dus) integraal werd gespeeld tijdens de speciaal daarvoor opgezette tour. Het voorlaatste album Circle dateert van 2013 en werd door collega Edwin als zeer prettig ervaren. Ook ging hij wat dieper in op de muzikale en thematische (Kalevala) insteek die de geschiedenis van de band kenmerken. In het jubileumjaar komt de band met het splinternieuwe album Under The Red Cloud.

Ik kan bijna niet anders dan genoemde collega citeren naar aanleiding van zijn bevindingen omtrent Circle: "Na twintig jaar zijn de meeste bands wel zo’n beetje uitgegroeid, dan is er wat mij betreft niets op tegen om gewoon te doen waar je goed in bent". Want dat is precies hoe Amorphis de zaken tegenwoordig aanpakt: gewoon doen waar je je richting in hebt gevonden, en dat verder uitdiepen. De mix van de oorspronkelijke death metal, en tegenwoordig steeds meer progressieve rock- en folk-elementen, heeft zich inmiddels helemaal in het hart en ziel van de bandleden genesteld, en wordt smetteloos ten uitvoer gebracht. Dat betekent wel dat, ondanks de enkele heavy uitbarsting en aanwezigheid van grunt, de rauwe randjes er zo goed als definitief van af lijken te zijn.

Persoonlijk vind ik het wel een beetje jammer dat de muziek steeds verder afglijdt richting (blije) folk metal. De aanwezigheid van Chrigel Glanzmann (Eluveitie) met z'n fluitjes in een aantal tracks vind ik daarbij tekenend. En storend, getuige een nummer als Tree Of Ages, dat ik een voorbeeld vind van mijn constatering. Ik vind het zelf altijd wel prettig wanneer melodie en (brute) kracht in evenwicht zijn, maar bij het huidige Amorphis wint de melodie het overduidelijk van wat ooit krachtige metal was. Ik ben er alleen nog steeds niet helemaal uit of dat nou aan de muziek op zich ligt, of aan de (deels) gelikte productie.

Er zijn andere uitstapjes die ik dan weer wel kan waarderen, zoals de Oosterse elementen in nummers als Death Of A King (geweldig gitaarwerk!) en Enemy At The Gates - die laatste overigens met fraaie oldschool progrock toetsensolo; Opeth anyone? Ook de inzet van een vrouwelijk zangstem (Aleah Stanbridge, recentelijk ook te horen bij Swallow The Sun) doet de dynamiek goed, getuige afsluiter White Night.

Het lijkt er op dat de band z'n best aan het doen is om de goede elementen van de 'oude' Amorphis te behouden, en daar min of meer vernieuwende elementen aan toe te voegen. Wat mij betreft lukt dat maar gedeeltelijk. Nummers als Death Of A King, Enemy At The Gates, titelnummer Under The Red Cloud en vooral The Skull (misschien wel het beste nummer van het album) zijn geslaagde experimenten. Maar daar staat naar mijn mening ook teveel voorspelbaarheid en een te melodieuze aanpak tegenover. Amorphis zal nooit een slecht album afleveren, en Under The Red Cloud is misschien nog net een tikje spannender dan z'n voorganger, maar voor mij had het allemaal wel wat spetterender gemogen. Een tegenvaller is dan ook in het geval van Amorphis relatief, al had ik er meer van verwacht.