Ancient Bards - Origine (The Black Crystal Sword Saga Part 2)

• BandAncient Bards [IT]
• TitelOrigine (The Black Crystal Sword Saga Part 2)
• Release datum25-01-2019
• LabelLimb Music [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Heavy / power metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Origine
02. Impious Dystopia
03. Fantasy's Wings
04. Aureum Legacy
05. Light
06. Oscurità
07. Titanism
08. The Hollow
09. Home Of The Rejects
10. The Great Divide
11. Eredità Aurea [CD Bonus]

Ergens in een ver verleden – een snelle zoekopdracht vertelt me dat het 2011 was – heb ik Ancient Bards al eens eerder besproken. Ik kan me een band herinneren met veel cookie-cutter epic power metal maar wel met een dijk van een stem vooraan. Met het luisteren van hun nieuwste plaat Origine – The Black Crystal Sword Saga Part 2 ben ik echter met stomheid geslagen. Is dit werkelijk diezelfde band? Holy shit wat zijn die vooruit gevlogen!

Staan ze nog steeds garant voor de meest cheesy sprookjes-metal ever – met misschien uitzondering van Twilight Force? Ja. Wel degelijk. De titel van het album verraadt het eigenlijk al, maar wat Ancient Bards hier aan het doen is, is van een nieuw niveau. De benaming ‘episch’ wordt tegenwoordig overal op gegooid als het een over-the-top ratjetoe aan orkestrale elementen heeft, maar Ancient Bards brengt de authentieke betekenis weer helemaal terug.

Intro Origine spuwt met veel gesprankel de introductie van het verhaal over je uit, voorgelezen door een stem die sterk doet denken aan acteur Jeremy Irons. Die vergelijking alleen al verdient sowieso punten. De volgende twee nummers zijn een vermakelijk paar waarin nachtegaal Sara Squadrani zich gelijk van haar beste kanten laat horen, de drums prima de snelheid vast houden terwijl de rest van de muziek zich niet laat verleiden om net zo druk te gaan doen – en dat siert. Met Light komen we aan op het kippenvel-materiaal die dit album rijk is. Een heerlijke, sprookjesachtige ballad die rechtstreeks uit een Disney film gevlogen lijkt ze zijn. Absoluut niet metal-waardig maar wat kan ik zeggen, ik heb een zwak voor Disney-muziek.

Oscurita en Titanism brengen het zware geschut naar voren met de occasionele grunt, het snellere drum- en gitaarwerk zonder enigszins ADHD te worden en een onheilspellende ondertoon, voorzien van een uitmuntend koor en meeslepende melodieën. Het koor neemt helemaal center stage in The Hollow, dat meer aanvoelt als een intermezzo maar desondanks wel voorzien is van de meer gedenkwaardige refreinen op het album. Iets weemoedigs wat merkwaardige dingen doet met mijn hartzenuwen. The Great Divide is wat je verwacht van de grand opus van het album en werkt als een filmscore op zich. Halverwege neemt het nummer een pauze en trakteert Sara je op een kippenvel opwekkende vocale tour-de-force.

Wat volgt is een uiteenspatting van muzikale kleuren waarin de grunts hun rol vervullen in het duistere kant van het sprookje. De verhalenverteller treedt weer ten tonele voor je standaard prophecies/crystals/heroic/destiny-blabla en mocht voor mijn part achterwege gelaten worden. Maar wat is je cheesy metal fantasy epic zonder? Juist. Onvolledig.

Sommige delen zijn wat dat betreft lachwekkend afgezaagd maar het hoort er nou eenmaal bij en Ancient Bards levert nog wel het beste werk in deze categorie. Ze pakken de luisteraar beet met heerlijke melodieën, een haast ongrijpbare sfeer die doet denken aan de meer originele, klassieke fantasy films als The Neverending Story en The Dark Crystal en een gezonde, gevarieerde dosis bombast.