Anthrax - XL: MCMLXXXI - MMXXII

• BandAnthrax [US]
• TitelXL: MCMLXXXI - MMXXII
• Release datum15-07-2022
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Time / Fight Em 'Til You Can't
02. Madhouse
03. Caught In A Mosh
04. Metal Thrashing Mad
05. Got The Time
06. I Am The Law
07. Keep It In The Family
08. Lone Justice
09. The Devil You Know
10. Be All End All
11. Now It's Dark
12. Antisocial
13. In The End
14. Medusa
15. Evil Twin
16. Indians
17. Skeletons In The Closet
18. Aftershock
19. Blood Eagle Wings
20. Bring The Noise
21. Air
22. Among The Living
23. Breathing Lightning
24. Protest and Survive
25. Efilnikufesin N.F.L.

Anthrax vierde vorig jaar op 18 juli 2021 zijn veertigjarig jubileum, maar moest vanwege een zeker virus en allerlei daarmee gepaard gaande beperkingen de wereldwijde viering daarvan middels een enorme tournee annuleren. Dus werd de toevlucht gezocht tot een gestreamde liveshow zonder publiek - een inmiddels gekend fenomeen - onder de noemer Anthrax XL, waarin de band in 25 nummers, in ruim twee uur en een kwartier tijd de eigen carrière aan zich voorbij liet trekken. Grotendeels dan toch, daarover zo meteen meer.

In het vooruitzicht van Anthrax' 41ste verjaardag (zie ook de subtitel van deze release: 1981 - 2022) brengt het bekende 'klassieke' kwartet Joey Belladonna, Scott Ian, Frank Bello en Charlie Benante; aangevuld met Jonathan Donais, inmiddels toch ook al weer bijna tien jaar in de band, dit jubileumconcert niet alleen digitaal, maar ook op fysieke formaten uit. Verkrijgbaar zijn een bluray, een dubbel-CD, en de combinatie van beiden (waarop wat extraatjes staan).

Het doet me deugd dat Anthrax ook echt helemaal terug in de tijd gaat, al is het summier met Metal Thrashing Mad van debuutalbum Fistful Of Metal. Opvolger Spreading The Disease (ik vond dat album indertijd geweldig!) is stevig vertegenwoordigd, en laat nummers voorbij komen die de band echt al heel lang niet meer - tenminste niet met regelmaat - live speelt, zoals Lone Justice en Aftershock. Natuurlijk is daarnaast 'doorbraak'-album Among The Living met een stevige bijdrage van de partij, om de (muzikale) hoogtijdagen van de band te bejubelen. Ook recenter materiaal wordt niet geschuwd, getuige bijvoorbeeld Blood Eagle Wings en Breathing Lightning van For All Kings uit 2016.

Een gemiste kans is natuurlijk dat er geen enkel nummer uit de 'John Bush'-periode op dit overzicht te vinden is. Only (een persoonlijke favoriet uit het Anthrax-oeuvre) of Room For One More van Sound Of White Noise hadden toch zeker niet misstaan bijvoorbeeld. Extra misleidend vind ik dat op de albumcover van XL een overzicht te zien is van Anthrax-albums, waarop die van Stomp 442 en Volume 8 duidelijk herkenbaar zijn. Nogmaals: echt een gemis aan een serieus te nemen compilatie, en naar mijn mening een laffe keuze bovendien.

Maar goed, wat er allemaal wel op XL staat is volop de moeite waard. Anthrax klinkt gedreven, energiek als altijd, de muzikanten lijken in vorm, en de productie is werkelijk retestrak. Misschien wel iets te, maar dat doet er wat mij betreft niet echt toe, omdat het toch geen echt live-optreden was. Eerlijk gezegd kan ik me bijvoorbeeld niet voorstellen dat Joey anno nu echt nog ruim twee uur zo goed bij stem is. Van wat ik heb gezien aan beeldmateriaal is het allemaal erg donker, ach, misschien past dat wel bij de sfeer van de de donkere periode waarin we toen zaten.

XL is een leuk souvenir aan iets dat eigenlijk nooit echt was. Vooral van de uitvoeringen van de oudste tracks krijg ik wel kippenvel, waarschijnlijk komt dat ook omdat ik Anthrax al best lang niet meer live gezien heb. Op het Bush-hiaat na is er dan ook weinig mis met deze release. Mosh!