Arceye - At First Light

• BandArceye [GB]
• TitelAt First Light
• Release datum07-08-2013
• LabelHostile Media [GB]
• PromotorFuture PR [GB]

Tracklist

01. At First Light
02. The Storm
03. The Longest Drive
04. I Silently Wait
05. Sirius
06. Brother Disarmed
07. Prey Forgiveness
08. Damage Done
09. The Thirst
10. Dusk

Arceye is een Brits viertal dat sinds eind 2004 aan de weg timmert. In 2007 debuteert de band met EP As The Ground Consumes You, waarna twee jaar later volwaardig debuutalbum The Divide Between Chaos And Order op de wereld wordt losgelaten. Aansluitend volgt een periode waarin de band even wat dingen op een rijtje moet zetten, waaronder het wisselen van een tweetal bandleden. Dit resulteert dan weer in een splinternieuw album, At First Light (augustus 2013), waarop de zaken allemaal wat serieuzer worden aangepakt. Strakkere songwriting, meer professionele opnames en een hernieuwd elan moeten ervoor zorgen dat Arceye steviger op de metalen landkaart komt te staan.

Naar eigen zeggen brengt de band een mix van death en thrash metal, ik zou daar zelf nog wel een scheutje aan progressieve elementen willen toevoegen. Deze muziek behoeft een modern, open geluid, Arceye is daar met de hulp van Scott Atkins (Sylosis, Cradle Of Filth, Amon Amarth, Gamma Bomb) voor de mix en mastering prima in geslaagd. Dat de band toch ook zo veel mogelijk in eigen hand wil houden blijkt uit het gegeven dat het artwork volledig uit de handen komt van drummer Craig Mackay.

Titelnummer At First Light opent het bal, en doet dat op vrij rustige wijze. Er wordt de tijd genomen om nummer, en daarmee spanning, op te bouwen. Van een relaxed gitaarintro tot een geluidsuitbarsting met fiks gitaargeweld (fraaie solo!) en behoorlijk afwisselend drumwerk. Dan horen we pas de hardere metal roots van de band, afgemaakt met een stevige grunt. Variatie in tempo en heaviness blijft troef, vooral het gitaarwerk is om de vingers bij af te likken, en etaleert het progressieve aspect van de muziek.

Daarna volgt met Storm een meer compact nummer dat de death metal kant van Arceye naar voren laat komen. Iets dergelijks horen we later ook nog terug in Brother Disarmed. Vlotter, bruter, maar altijd met een twist. De breaks en tempowisselingen blijven de muziek domineren, telkens is het wachten op het volgende kunststukje. De ritmesectie houdt de boel strak in het gareel, zodat het gitaarwerk kan uitblinken, waarbij ook een Opethiaans akoestisch intermezzo (I Silently Wait) niet geschuwd wordt. Dit is zeker bij een eerste luisterbeurt werkelijk zeer interessante muziek.

De progrock horen we het best terug in het instrumentale Sirius, hier komt geen thrash of death metal aan te pas. Opgesierd met strijkers (al dan niet uit een kastje) mogen de instrumentalisten zich hier, weliswaar ingetogen, van hun beste kant laten horen. Al steelt wat mij betreft de fraaie opbouw de show. Ook de korte afsluiter Dusk is een instrumentaaltje, vooral voer voor de gitaristen onder ons denk ik zo.

Naar het einde van het album toe zijn er twee tracks die al het voorgaande nog bijna (proberen te) overtreffen. Damage Done en The Thirst zijn de 'spannendste' nummers van het album wat mij betreft. De wisselwerking tussen cleane zang en grunt op eerstgenoemde zorgt voor nog een beetje extra diepte, en de diversiteit aan weinig voor de hand liggende drumritmes zorgt er voor dat je (ook) als luisteraar constant bij de les moet blijven. The Thirst is ondanks z'n death metal basis ook een dynamische track waar veel in zit.

Opvallend dat de nummers die mij het meest boeien op dit album eigenlijk de minst 'harde' zijn, of in elk geval het minst thrash/death metal gericht zijn. Daar moet Arceye het dan dus ook niet van hebben. Wel van vindingrijke composities, met al dan niet verrassende wendingen, dat zal mede afhangen van de luisterervaringen van de luisteraar. Ik heb genoten van At First Light, naar mijn mening een zeer onderhoudend en afwisselend album.