Arch Enemy - Covered In Blood

• BandArch Enemy [SE]
• TitelCovered In Blood
• Release datum18-01-2019
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. Shout (Tears For Fears)
02. Back to Back (Pretty Maids)
03. Shadow On the Wall (Mike Oldfield)
04. Breaking The Law (Judas Priest)
05. Nitad (Moderat Likvidation)
06. When the Innocent Die (Anti-Cimex)
07. Warsystem (Skitslickers)
08. Armed Revolution (Skitslickers)
09. Spräckta Snutskallar (Skitslickers)
10. The Leader (Of the Fuckin’ Assholes) (Skitslickers)
11. City Baby Attacked by Rats (GBH)
12. Warning (Discharge)
13. The Zoo (Scorpions)
14. Wings Of Tomorrow (Europe)
15. The Oath (KISS)
16. The Book of Heavy Metal (Dream Evil)
17. Walk In the Shadows (Queensrÿche)
18. Incarnated Solvent Abuse (Carcass)
19. Kill With Power (Manowar)
20. Symphony of Destruction (Megadeth)
21. Aces High (Iron Maiden)
22. Scream of Anger (Europe)
23. Starbreaker (Judas Priest)
24. The Ides of March (Iron Maiden)

Arch Enemy - of waarschijnlijk beter gezegd label Century Media - komt deze maand met een 'nieuwe' release op de proppen: Covered In Blood. Nieuw niet echt dus, vandaar tussen aanhalingstekens. Dit zijn feitelijk de twee bonus-albums die bij de vorig jaar verschenen 1996-2017 boxed set zitten, maar dan zonder de zogenaamde 'rarities'. Deze plaat is een bundeling van vierentwintig eerder uitgekomen covers van de band, die dus allemaal al eens op reguliere albums - of als bonus daarbij - stonden.

Om twee redenen dus is Covered In Blood verre van nieuw. Opvallend is dat de tracks hier in omgekeerde chronologische volgorde staan: de nieuwste nummers als eerste, de oudste als laatste. Zo krijg je het rare effect dat het album afsluit met Ides Of March, terwijl dat in feite natuurlijk gewoon een intro is; sowieso een rare afsluiter voor een album. Over het nut van een compilatie als deze mag overigens gerust gediscussieerd worden; er zijn ongetwijfeld de nodige voors en tegens te bedenken.

Tussen zo veel nummers zullen zeker plussen en minnen zitten, en tracks die je leuk of juist minder interessant zult vinden. Ik vind zelf de covers van de meer poppy tracks, zoals Shout en Shadow On The Wall bijvoorbeeld, het minst geslaagd. Hier valt het meest op wat voor 'one trick pony' zangeres Alissa White-Gluz is, met een stem die hier simpelweg niet geschikt voor is. Ach, dat gold natuurlijk ook al voor haar voorgangster, die dat met de covers van klassiekers van Scorpions en Kiss nog maar eens onderstreept. Ook Megadeth's Symphony of Destruction weet ze in haar eentje vakkundig om zeep te helpen.

Daar waar pure metal-nummers gecoverd worden kan de band het dichtst bij zichzelf blijven, en valt er naar mijn mening minder op de tracks aan te merken, in muzikaal opzicht dan toch. Al blijft een saaie compositie een saaie compositie. Arch Enemy stijgt nergens boven zichzelf of het origineel uit, de meeste nummers worden klakkeloos nagespeeld, zonder noemenswaardige eigen inbreng, of zelfs maar een poging om er iets aparts mee te doen.

Met de zang als grootste struikelblok beleef ik weinig plezier aan Covered in Blood. Ironisch genoeg zou ik kunnen stellen dat het hier juist ontbreekt aan wat vers bloed. Liefhebbers hebben de tracks die hier te horen zijn waarschijnlijk al wel in huis; mocht je al niet erg gecharmeerd zijn van Arch Enemy, laat dit album dan gerust links liggen.