Arch Enemy - Will To Power

• BandArch Enemy [SE]
• TitelWill To Power
• Release datum08-09-2017
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. Set Flame To The Night
02. The Race
03. Blood In The Water
04. The World Is Yours
05. The Eagle Flies Alone
06. Reason To Believe
07. Murder Scene
08. First Day In Hell
09. Saturnine
10. Dreams Of Retribution
11. My Shadow And I
12. A Fight I Must Win
13. City Baby Attacked by Rats (Charged GBH cover)

Een nieuw Arch Enemy album, zou dat nog op enige manier kunnen verrassen? De muziek draait uiteraard, voornamelijk, overal en altijd om het melodieuze gitaarspel van bandopperhoofd Michal Amott. De 'nieuwe' zangeres Alissa White-Gluz is inmiddels volledig ingeburgerd, en is natuurlijk stiekem een betere zangeres dan haar roemruchte voorgangster (daarover zo meteen meer). Daarnaast is Will To Power het albumdebuut voor gitarist Jeff Loomis - die we natuurlijk kennen van Nevermore - die echter geen compositorische bijdrage heeft geleverd aan het album.

De melodieuze death metal - met tegenwoordig de nadruk steeds meer op het melodieuze aspect, en steeds meer invloeden van thrash - van Arch Enemy is tegenwoordig best voorspelbaar te noemen. Natuurlijk luistert deze muziek lekker weg, de ervaring van de heren muzikanten zorgt er voor dat een album als Will To Power vooral zeer degelijk klinkt. Eerlijk is eerlijk: het gitaarwerk is om van te smullen, het 'verse' bloed van Loomis zorgt wat dat betreft voor een relatief nieuwe dynamiek binnen een band die al zo lang bezig is.

Nummers als The Race en The World Is Yours zijn denk ik behoorlijk maatgevend voor Arch Enemy anno 2017. Lekker vlot, altijd melodieus, herkenbare zang, sterke riffs en leads, maar matige solo's in mijn beleving. Hiertussen kan ik bij Blood In The Water alleen maar denken aan Megadeth; een matige Megadeth wel te verstaan. Midtempo thrash met een hoge voorspelbaarheidsfactor, meer kan ik er niet van maken. Net als even later The Eagle Flies Alone trouwens, dat elke vorm van power of aantrekkingskracht ontbeert.

Reason To Believe is dan de track die voor de grote verrassing zou moeten zorgen. Hierop horen we de cleane zangstem van Alissa White-Gluz; op zich niet nieuw, bij Kamelot en eenmalig bij Nightwish deed ze dat vaker, maar nog niet zo nadrukkelijk bij Arch Enemy. Jammer genoeg is Reason To Believe zelf een draak van een compositie, zodat de veelzijdigheid van de zangeres hier wat mij betreft niet goed uit de verf komt. Een gemiste kans.

De rest van het album wordt gevuld met de degelijkheid die we van een band met een dergelijke statuur mogen verwachten. Ik vind zeker niet alle nummers even sterk, maar ik ga er van uit dat de liefhebbers (wie zijn dat tegenwoordig trouwens, vraag ik mij in alle ernst af) zich geen buil zullen vallen aan Will To Power. Een paar nummers kan ik prima hebben, en er komt bij vlagen gitaarwerk voorbij waarvan ik weer kaarsrecht in mijn stoel zit. Dat aspect blijft prima verzorgd. Maar als geheel vind ik Arch Enemy tegenwoordig te veel in herhaling vallen, of anders gezegd: te veel van het zelfde.