Artizan - Ancestral Energy

• BandArtizan [US]
• TitelAncestral Energy
• Release datum10-05-2013
• LabelPure Steel Records [DE]
• PromotorPure Steel Promotions [DE]

Tracklist

01. I am The Storm
02. The Raven Queen
03. The Guardian
04. The Death of Me
05. Deep Ocean Dreams
06. You Can't Take the Metal
07. Ancestral Energy

Artizan is een old school heavy metal band uit de Verenigde Staten. Old School qua geluid dan toch, want op zich is Artizan nog een relatieve nieuwkomer. De band is ontstaan in 2008 en komt een jaar later met een selftitled EP in eigen beheer. In 2011 debuteert de band met album Curse Of The Artizan Bij Pure Steel Records. Blijkbaar was het label tevreden over de ontvangst van het debuut, en dus stoomt Artizan door met album nummer twee: Ancestral Energy.

De muziek die de band ten gehore brengt is behoorlijk eenvoudige, melodieuze heavy metal van de oude stempel. Opener I Am The Storm haalt meteen alle clichés boven water: pompend drumwerk, een lekker aanwezige stuwende bas en cleane zang met hoge uithalen. Het gitaarwerk is zo uit te tekenen en afkomstig uit het handboek van de heavy metal. Zelfs de break halverwege, compleet met onweersgeluiden, staat volgens mij wel in datzelfde standaardwerk. De muziek is catchy, met refreintjes die blijven hangen, maar over het geheel eigenlijk wel wat gewoontjes.

Een nummer als The Guardian brengt op zich wel wat afwisseling door z'n balladesque opening en licht afwijkende ritme. Datzelfde trucje wordt nog een keer uitgehaald met Deep Ocean Dreams, dat zich blijkt te ontpoppen tot een enigszins episch werkstukje met lichte progressieve invloeden. Dat maakt het luisteren na een paar dertien in een dozijn tracks weer een stuk aangenamer.

Ook de afsluiter, titelnummer Ancestral Energy mag er wezen. Door een vocale gastbijdrage van Matt Barlow (voormalig Iced Earth) ontstaat een leuk duel met zanger Tom Braden. Met z'n ruim tien minuten weet het nummer in z'n geheel te boeien; ik hoor hierin meer interessants voorbijkomen dan op pakweg de eerste vier tracks van het album. Ik ben wel blij dat Artizan de valkuil van de 'verplichte' ballad heeft weten te omzeilen, zodoende zijn alle nummers mid- tot uptempo.

Ik was na de eerste paar nummers op dit album misschien wat te snel met mijn oordeel. Het venijn zit 'm hier in de staart, om dan zelf ook nog maar eens een cliché van stal te halen. Ik zie wel potentie voor Artizan, wanneer de band er in slaagt wat meer variatie en een meer eigen gezicht te tonen.