Atlantean Kodex - The White Goddess: A Grammar Of Poetic Myth

• BandAtlantean Kodex [DE]
• TitelThe White Goddess: A Grammar Of Poetic Myth
• Release datum04-10-2013
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

1. Trumpets Of Doggerland (There Were Giants In The Earth In Those Days)
2. Sol Invictus (With Faith And Fire)
3. Bilwis (Sorcery And Witchcraft In Eastern Bavaria)
4. Heresiarch (Thousandfaced Moon)
5. Twelve Stars And An Azure Gown (An Anthem For Europa)
6. Der Untergang Der Stadt Passau (Flaming Sword Of The Watcher)
7. Enthroned In Clouds And Fire (The Great Cleansing)
8. White Goddess Unveiled (Crown Of The Sephiroth)

De muziek van het Duitse Atlantean Kodex wordt wel eens weggezet als te weinig heavy, boeiend of pittig voor de 'echte' metalfan. Ik heb de band pas kort geleden ontdekt, met hun huidige album The White Goddess. Eerder materiaal heb ik inmiddels ook opgezocht, en weliswaar met wisselend succes weten te waarderen, maar dat kan nog komen. Hier gaat het uiteraard over het meest recente album The White Goddess (4 oktober 2013, Cruz Del Sur Music), dat ik al meermalen tot mij heb genomen.

Atlantean Kodex is dus afkomstig uit Duitsland, Beieren om precies te zijn, en bestaat sinds 2005. Direct met EP The Pnakotic Demos (2007) werd naam gemaakt in het epische heavy metal genre. Ook debuutalbum The Golden Bough (2010) kon onder diezelfde liefhebbers op veel bijval rekenen. Opvallend genoeg werden in die relatief korte periode ook al twee live-albums uitgebracht, waarop blijkbaar muziek en sfeer optimaal tot hun recht komen.

De stijl waar deze sympathieke Duitsers zich sterk voor maken omschreef ik net al kort als epische heavy metal. Invloeden zijn er van oude Manowar en Bathory (Enthroned In Clouds And Fire), daarnaast klassieke heavy metal en jaren '70 hardrock. Vanwege een aanwezige bombastische inslag zijn er ook voorzichtige raakvlakken met authentieke doom metal. Denk daarbij aan de vorm zoals occulte NWOBHM bands die bezigden. Ook is er wel eens een associatie met folk, maar dat heeft dan meer te maken met een enkele tekstuele invloed of wat wapengekletter op de achtergrond, puur qua muzikale insteek vind ik dat minder van belang.

Het korte intro Trumpets Of Doggerland opent in stijl: klaroengeschal, bombast, en een verhalende stem die het album als het ware introduceert. The White Goddess gaat pas echt van start met Sol Invictus. Een lange (zoals normaal op dit album) en vooral epische track die alle genoemde ingrediënten in zich herbergt. Ondanks de lengte krijgt verveling geen kans, want Atlantean Kodex zorgt er voor dat de muzikale en vocale invulling gevarieerd blijft, en blijft boeien.

Zo worden op het album vrij consequent de korte (instrumentale) intro's / intermezzo's afgewisseld met de lange epische tracks. Bilwis is zo'n kort stukje, dat vooral melancholie ademt. Dat geldt even later ook voor Der Untergang Der Stadt Passau, dat net zo'n overgang vormt tussen twee lange, epische tracks. De band rept zelf nog wel eens over de term 'regressieve metal', daarbij refererend aan de voorliefde voor de oude helden. Waarbij bands als Uriah Heep en Manilla Road naast de al genoemde voorbeelden door Atlantean Kodex als invloed genoemd worden.

Misschien wel het beste voorbeeld van wat deze band voor fraais te bieden heeft is het bij vlagen balladesque Twelve Stars And An Azure Gown. Hier zit echt alles in dat deze band maakt tot wie ze zijn. Gevoelig, sfeervol, krachtig, allerlei emoties verpakt in klassieke, herkenbare, epische heavy metal. Natuurlijk is ook het afsluitende White Goddess Unveiled een klapper van jewelste, een perfect, passend slotakkoord voor het album. Ik kan me op zich wel voorstellen dat deze muziek voor veel metalliefhebbers wat aan de softe kant is. Toch vind ik dat Atlantean Kodex z'n plaats in de scene dubbel en dwars waard is, deze authentieke heavy metal mag nooit verloren gaan.