Atvm / Diskord - Bipolarities

• BandAtvm [GB], Diskord [NO]
• TitelBipolarities
• Release datum12-07-2024
• LabelTranscending Obscurity [IN]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Diskord - Onward! To Nowhere
02. Diskord - Pass The Baton
03. Diskord - Shivering, As We Shed Our Hides
04. Diskord - Cogged Pother
05. Atvm - Cancer
06. Atvm - Morphine

De excentrieke Noorse death metal band Diskord heeft in de loop der jaren een behoorlijke reputatie opgebouwd. Tijdens het inmiddels ruim twintigjarige bestaan was de band echter niet kwistig met releases. Het drie jaar geleden verschenen Degenerations was pas hun derde langspeler, mijn kennismaking met deze band. De opvolger is een split met het mij verder onbekende Britse Atvm, toepasselijk getiteld Bipolarities.

Niet alleen kwaliteit, maar ook excentriciteit boven kwantiteit. Diskord is precies die band die dit soort verwrongen, ingewikkelde en eerlijk gezegd tijdloze death metal-strapatsen tot een goed einde weet te brengen. Zelfs na een paar decennia van bestaan, ​​slagen ze er in hun muziek verfrissend en onvoorspelbaar te houden. De vier nieuwe nummers die deel uitmaken van deze split zijn misschien nog wel grilliger en meer out-of-the-box dan je je voor kunt stellen.

Het is gewoon ingenieuze songwriting die ondanks de onnatuurlijke complexiteit je aandacht grijpt en je dwingt om keer op keer naar de nummers te luisteren om om te proberen deze te doorgronden. Ze zijn een absoluut genot voor elke fan van progressieve, technische of zelfs dissonante death metal, ongeacht diens ouderwetse of of juist hedendaagse stilistische neiging.

Zeg je progressieve death metal, dan zeg je Atvm. De Britten zetten zichzelf op de kaart met hun debuutalbum Famine, Putrid and Fucking Endless uit 2021; al bestonden ze toen al bijna tien jaar. De composities van Atvm zijn misschien niet zo ingewikkeld als die van hun Noorse collegae, maar technisch onderlegd is het viertal evenmin en onbetwist.

Ze hebben ook aanzienlijk meer tijd nodig voor hun tracks, die met gemak rond de tien minuten duren. Die lange speelduur stelt hen alleen in staat om met gemak meerdere keren van vorm te veranderen en ze doen dat met overtuiging. Er zit een inherent soort ziek-heid in hun muziek en hun progressie voelt diepgeworteld aan. Heel af en toe komen daarin nog de zwartgeblakerde roots bovendrijven.

Ze hebben hun eigen manier om dingen te doen en het is absoluut spannend om de kronkelige patronen en excentriciteiten te volgen die ze onderweg tegenkomen. Deze nummers zijn wederom een ​​bewijs van het rauwe talent van deze relatieve nieuwkomer. De combinatie met Diskord op deze split brengt de eigenzinnige aantrekkingskracht van hun muziek alleen maar meer naar voren.