Audrey Horne - Youngblood

• BandAudrey Horne [NO]
• TitelYoungblood
• Release datum01-02-2013
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Redemption Blues
02. Straight Into Your Grave
03. Youngblood
04. There Goes A Lady
05. Show And Tell
06. Cards With The Devil
07. Pretty Little Sunshine
08. The Open Sea
09. This Ends Here
10. The King Is Dead

Een band die onder anderen bestaat uit muzikanten uit de Noorse black metal scene (Enslaved, Gorgoroth, Sahg, Ov Hell, God Seed) die rechttoe rechtaan hardrock spelen, en genoemd is naar een personage uit de cult tv serie Twin Peaks (waarbij mijn gedachten stiekem toch even afdwalen naar de niet onaantrekkelijke Sherilyn Fenn). Audrey Horne doet het toch al weer ruim tien jaar lang, en brengt met Youngblood hun vierde album uit.

De muziek ligt volgens de beschrijvingen ergens tussen Alice In Chains, A Perfect Circle en Faith No More in. Ook de term post grunge komt voorbij. Dit was vast van toepassing op eerdere albums, maar hier hoor ik toch echt lekker melodieuze klassieke hardrock, die gemakkelijk in het gehoor ligt en mij doet denken aan vooral Kiss en Thin Lizzy. Er staan een paar tracks op het album die ik echt m'n hoofd niet meer uit krijg.

Opener Redemption Blues (zie ook bijgaande video) is zo'n lekker opzwepende uptempo hardrocker, die qua gitaarwerk refereert aan Thin Lizzy en de NWOBHM, terwijl de zang me doet denken aan Paul Stanley van Kiss. Ook de lichtvoetigheid (hitgevoeligheid?) van de muziek stuurt me naar die richting. Straight Into Your Grave en titelnummer Youngblood van hetzelfde laken een pak: zo melodieus, zo catchy. Niet alleen vanwege de sterke melodieën die goed blijven hangen, maar vooral door het heerlijke (twin en solo) gitaarwerk. En zo zijn de meeste nummers op deze plaat.

Ook in de midtempo regionen blijkt Audrey Horne prima pakkende deuntjes te kunnen produceren, getuige tracks als Cards With The Devil en The Open Sea. Die laatste valt extra op vanwege de rol die de toetsen spelen, wat nog bijna een extra catchy element toevoegt aan de muziek. Het nummer doet me qua feel een beetje denken aan Deep Purple, en dan vooral ten tijde van hun comeback album Perfect Stranger.

Tja, waarom hier nog meer woorden aan vuil maken. Dit is voor mij feelgood muziek in optima forma, om elk moment van de dag vrolijk van te worden. Geen rafelige randjes, donkere krochten of andere narigheid die doorklinkt in de muziek (hooguit in sommige teksten). Het grappige is dat de muziek op zich stevig geworteld ligt in de jaren '70 en '80, maar dat Youngblood een geluid heeft meegekregen dat Audrey Horne met beide benen stevig in het nu plaatst, de plaat klinkt simpelweg modern.

“We wanted to make an even better classic rock album” is het statement dat de band maakte naar aanleiding van hun eigen album. Wie ben ik om daar wat tegen in te brengen.