Bad To The Bone - Thirteen

• BandBad To The Bone [NL]
• TitelThirteen
• Release datum21-09-2017
• LabelFlash In The Pan Records
• PromotorPainted Bass Records [NL]
• Genre (Blues)Rock, Hardrock

Tracklist

01. Hot Air-Balloon
02. Vale Of Tears
03. Last Drop Of Love
04. Tightrope
05. Lil' Love Transmitter
06. Black Hole
07. Ghost Of Her Past
08. Back On Track
09. Brain Out Of Gear
10. Christine
11. Belly Of The Beast
12. Second To None
13. 13

Bad To The Bone is een Nederlandse rockband waarvan de naam bij mij geen belletje deed afgaan. Blijkbaar zijn het al oudgedienden uit het vaderlandse rockcircuit, maar hebben ze zich voor mij goed verborgen weten te houden. Van de andere kant: hun laatste album verscheen in 1998, zodat het al bijna twintig jaar stil is/was rond de band. Afgelopen september verscheen opeens een nieuw album: Thirteen. Al mag er bij dat nieuw ook wel een vraagteken geplaatst worden, volgens de info op de CD is deze muziek al in januari 2004 opgenomen, en ter gelegenheid van een mogelijke release in januari van dit jaar geremasterd.

De muziek van deze band rond de gebroeders Ibelings (al in 1979 opgericht door het drietal Marc, Maarten en Gerben) is eenvoudig te categoriseren als simpele en clichématige bluesy hardrock, die rechtstreeks vanuit de tijdmachine in het heden beland lijkt. Een nummer als Tightrope doet direct aan AC/DC denken, en zo blijkt de hele CD een ode aan klassieke rockbands uit vooral de jaren '60, '70 en '80. Ook de Rolling Stones lijken me een voorname bron van inspiratie geweest (Belly Of The Beast).

Eenvoudige, standaard riffs, pakkende melodielijnen, licht schurende zang en een lekker stampende ritmesectie zijn de hoofdbestanddelen. Aangevuld met een old school mondharmonica (zoals in Lil' Love Transmitter, Black Hole, het opgefokte Christine) verhoogt dat element de glimlach om de mond toverende oubolligheid - in positieve zin hoor! Ook duikt het Hammond-orgel met regelmaat op (Vale Of Tears, Second To None) voor een meer gevoelige noot. Beide elementen vormen welkome aanvullingen vanwege de broodnodige afwisseling.

Dit is van die rockmuziek die je zowat uit het hoofd kunt meedeinen, neuriën, of wat dan ook. De voornaamste aantrekkingskracht zit 'm wat mij betreft dan ook in die herkenbaarheid, en vooral het eerlijke, rauwe karakter van deze tijdloze hardrock. Het levert catchy deuntjes op die in een rokerige kroeg (o nee, dat kan tegenwoordig niet meer) ongetwijfeld de beentjes van de vloer zullen krijgen. Conclusie: pretentieloos, maar heerlijk vertrouwd.