Ball - Ball

• BandBall [SE]
• TitelBall
• Release datum07-04-2017
• LabelHorny Records [SE]
• PromotorCreative Eclipse PR [DE]
• Genre Psychedelische rock, Spacerock

Tracklist

01. Balling
02. Speeding
03. Satanas
04. Fyre Balls
05. Fyre (album mix)
06. Galaxy 666

'Een nachtmerrie van opstandige geluiden'

Never mind the bollocks, hier is Ball. Ok, het Zweedse Ball is dan misschien niet zo obstinaat als die klassieke Engelse punkers, maar ze maken wel verdomd eigenzinnige muziek. En dat is dan ook meteen waar we het mee moeten doen, want info over deze band is niet overdadig voorhanden. Het zelfgetitelde Ball wordt hier gepresenteerd als het debuutalbum, maar lijkt mij meer een verzameling tot nu toe verschenen singles.

De muziek die we hier voorgeschoteld krijgen is inderdaad, ik kan 'm niet laten liggen, muziek met ballen, van het soort waar ik wel een zwak voor heb. In de basis niet al te ingewikkelde hardrock, met daarbij nadrukkelijk invloeden van psychedelische (Fyre Balls) en space-rock (afsluiter Galaxy 666!). Ik verwijs hierbij direct naar wat voor mij het prijsnummer is van dit album: Satanas. Dit is een heerlijk slepende, dreigende trip van bijna negen minuten, die vooralsnog niet uit m'n hersenpan te branden is. Overigens noemen de heren (?) hun muziek zelf "hardrock from hell", beetje kinderachtig misschien, maar het dekt de lading best.

De muziek is vooral rauw qua geluid, maar bevat tegelijkertijd aanstekelijk grooves, of moet ik zeggen funk en soul, want opener Balling kan met gemak de strijd aan met menig discostamper uit de jaren '70. Speeding doet daarna z'n titel eer aan, en bevat in het begin wel invloeden van het genre waar ik in de eerste regel naar hintte. Dat duurt echter niet lang, want uiteindelijk steekt ook hier het swingende aspect de kop op. Een bijzonder combinatie, maar het werkt wel wat mij betreft.

Als ik vergelijkingen zou moeten noemen kom ik uit bij de bluesy heavy rock van rond 1970, een beetje Jimmy Hendrix-achtig, vooral vanwege dat rauwe gitaarwerk, en daarnaast de overvloed aan gitaarsolo's. Vooral Fyre - gezien de titel niet zo heel vreemd - doet me wel aan de muziek van die authentieke gitaargod denken. De hoofdmoot van de muziek doet denken aan jaren '60 en '70 psychedelische hippie-rock, maar dan een stuk heavier.

Kortom: wil je ongecompliceerd genieten van heavy rock zonder pretenties, dan zit je bij Ball wel goed. Fuzzende gitaren, overstuurde hysterische zang, een donderende ritmesectie, en last but not least een fikse dosis psychedelica; dat zijn wel de basis-bestanddelen denk ik zo. Bij mij zijn de 'gebroeders Ball' daar wel mee aan het juiste adres!