Barbarian Swords - Fetid

• BandBarbarian Swords [ES]
• TitelFetid
• Release datum26-04-2024
• LabelBase Record Production [ES]
• PromotorBlood Fire Death [ES]
• Genre Black metal, Doommetal

Tracklist

01. Cherokee Firestorm
02. Six Feet Of Justice
03. Tancredus, Smash!!
04. Genocidal Theogony
05. Even Brave Men Fear Death
06. Not Even Light

Ik maakte kennis met Barbarian Swords in 2019 middels de verzamelaar Tetrarchia Ex Bestia, waarop vier Spaanse bands zich voorstelden. De twee langere, wat slepende nummers die Barbarian Swords daarop liet horen bevielen me wel. Hun stijl vond ik wat apart; een vreemde oude mix van black metal en dronerige, sludgy liflafjes. Langzaam en slepend, met koude riffs, en een tempo dat behoorlijk doomy is in zijn opbouw. Aardedonker, lomp en zwaar in zijn atmosfeer, met een grimmig fluisterende rasp die de teksten declameert. Dit is best eigenzinnige muziek, die ik om z'n lompheid, logheid en doomy insteek zeker weet te waarderen.

Hun twee albums Totemic Anal Turbofucker (2019) en Anti-Dogma Megaforce (2023) stonden daarna vol met gitzwarte, felle black metal, en vielen me dan ook wat tegen. Fetid is het tweede album dat Barbarian Swords in juli 2022 opnam met Javi Félez in Moontower Studios (Deströyer 666, Teitanblood, Graveyard, Balmog), en het betekent ook de terugkeer naar de meer typische black doom-postulaten van de band uit hun eerdere werk. En juist dat juich ik dus toe!

Want het trio (aangevuld met sessie-drummer Uretra) heeft opnieuw hun eigen muzikale kijk op allerlei ziekten en afschuwelijke gedachten gecreëerd. Van hun gebruikelijke wraakverhaal beginnend met Cherokee Firestorm tot de finale Even Brave Men Fear Death. Met Not Even Light als het toppunt van nihilisme en negativiteit, dompelen de Barbarian Swords je onder in ongemak en tragedie met Fetid dat evengoed een gevoel van epiek overbrengt. Genocidal Theogony is ronduit majestueus, niet alleen dankzij de subtiele inbreng van de keyboards die de belangrijkste gedeelten ondersteunen, maar ook het geïnspireerde leadgitaarwerk.

De sleutel tot het succes van deze band ligt mogelijk mede in de volkomen gestoorde vocale aanpak van Von Päx , een man voor wie mijn gebruikelijke lexicon van putgrunt-diepten of drilboor-analogieën gewoonweg niet toereikend is. Mark 'slijptol' Baanders is er niks bij! Luister maar eens naar Tancredus, Smash!! om te begrijpen wat ik bedoel.

Met deze nieuwe oude koers weten de Spanjaarden me weer te grijpen. Zes lange zware tracks, ruim drie kwartier logge, lompe hel en verdoemenis. Veel smeriger wordt het niet!