Beyond the Labyrinth - Brand New Start

• BandBeyond the Labyrinth [BE]
• TitelBrand New Start
• Release datum05-09-2019
• LabelFreya Records [NL]
• PromotorJBM Promotion [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Brand New Start
02. Shine
03. In Flanders Fields
04. Salve Mater

Beyond The Labyrinth uit België is al actief sinds 1996, maar heeft nog niet echt een uitgebreide catalogus opgebouwd. Opvallend genoeg spreekt de band anno 2019 van een nieuwe start, terwijl in 2017 de laatste langspeler is uitgebracht. Aanleiding blijkt de laatste bezettingswisseling(en) waarbij vooral de toetreding van zanger Filip Lemmens de band nieuw elan moet bezorgen. Deze EP Brand New Start is - bizar genoeg - pas mijn kennismaking met de band.

Direct bij het begin van titelnummer Brand New Start moet ik denken aan Uriah Heep (en een beetje Deep Purple); de inzet van het orgel lijkt me daar onlosmakelijk mee verbonden. Daarmee hebben we direct de muzikale invalshoek van de band te pakken: melodieuze, klassiek getinte hardrock met een lichte proggy touch. Deze muziek ligt me lekker vertrouwd in de oortjes en luistert echt lekker weg.

Brand New Start is hier ook het enige echt nieuwe nummer, de overige drie tracks zijn nieuwe opnames van oudere tracks doorheen de loopbaan van Beyond The Labyrinth. Zo is Shine het titelnummer van hun allereerste EP die al dateert uit 1997, Salve Mater is dan weer afkomstig van het meest recente studio-album The Art of Resilience van 2017. Hoe dan ook is voor mij alles nieuw, dus dat maakt me niet zo uit.

Shine doet me nog nadrukkelijker aan Deep Purple denken, maar dan ten tijde van The Battle Rages On (1993). Klassieke hardrock maar dan zonder jaren '70 of '80 tintje zeg maar - de overeenkomst is dan ook dat beiden uit de jaren '90 stammen. In Flanders Fields kan me eerlijk gezegd niet zo bekoren, het nummer is eigenlijk net geen ballad, maar zo traag dat ik er mijn aandacht niet bij kan houden. Ook ontbeert het nummer power wat mij betreft. Salve Mater bevalt me dan weer beter, al had ook deze wat krachtiger gemogen in mijn beleving. De zanglijn is wat zeurderig, en de gitaar had wat meer mogen spetteren. Naar het einde van het nummer toe - de solo is goed gedaan - wordt het gelukkig een stuk aangenamer.

Op zich houd ik wel van dit soort muziek. Klassieke rock in een eigentijds jasje, met de nodige variatie - dat heeft Beyond The Labyrinth goed gedaan met vier tracks die allen een andere kant van de band laten horen. Mits de muziek krachtig genoeg blijft ben ik wel benieuwd naar waar deze nieuwe start toe leidt.