Black Crucifixion - Coronation Of King Darkness
- Black Crucifixion [FI]
- Coronation Of King Darkness
- 15-03-2013
- Spinefarm Records [FI]
Tracklist
01. Coronation of King Darkness
02. What the Night Birds Sang
03. Heroes End Up on Gallows
04. Millions of twigs Guide Your Way Through the Forest
05. Threefold
06. In the bright Light of Night I Await the Turning Tide
07. Lodestar
08. Thieves
Het Finse Black Crucifixion draait alweer bijna twintig jaar mee in de internationale (black) metal scene, maar heeft zich tot dusver niet bovenmatig productief getoond. Sterker nog, na de oprichting in 1991 heeft de band, na een demo en een EP in 1992 en '93 tot 2006 de tijd genomen om het debuutalbum Faustian Dream uit te brengen. Nu, zeven jaar later, is de band pas toe aan album nummer drie: Coronation Of King Darkness.
Black Crucifixion lijkt te draaien om de heer Forn (zondagse naam Timo Iivari) die vanaf het begin alle instrumenten en de zang voor z'n rekening nam. Wel kreeg hij al snel een vaste partner in crime in de vorm van bassist E. Henrik (al vanaf 1992), maar gitaristen en drummers worden te pas en te onpas aan de band toegevoegd, en dan vooral voor live optredens.
Het meest recente album Coronation Of King Darkness is mijn kennismaking met dit gezelschap. Het schijnt dat de heren voorheen pure black metal produceerden, maar daar is tegenwoordig niet echt sprake meer van. Het is overduidelijk te horen dat de roots van de band daar liggen, maar inmiddels hebben de felle scherpe riffs, krijsende zang en smerige, snelle passages gezelschap gekregen van andere, nog altijd duistere, dat wel, elementen. De omschrijving die tegenwoordig gehanteerd wordt krijgt de wat mij betreft toepasselijke omschrijving 'Metal in various shades of black' mee.
Het betekent voor de muziek vooral dat het tempo met regelmaat laag gehouden wordt, en de ritmes log. Natuurlijk zijn er snelle en felle black metal gerelateerde oprispingen te horen, maar verder wordt er uit diverse muzikale subgenres getapt. Overeenkomst is dat het allemaal even donker klinkt, qua sfeer is dark metal een logische conclusie, maar als omschrijving van de muziek doet het Black Crucifixion tekort. Mede door het ietwat zware stemgeluid van meneer Forn moet ik af en toe ook wel aan Celtic Frost / Triptykon denken.
Er echt een etiketje op plakken valt nog niet mee, het is meer de sfeer die het album bindt dan een bepaald muziekgenre. Behoorlijk verrassend zijn wat langere tracks als Heroes End Up On Gallows en Threefold. Vooral de laatste doet eerder denken aan stoner/sludge/doom rock dan uberhaupt aan metal. Met z'n logge riffs, gevarieerde maar altijd gekwelde zang en zeer aanwezig basgeluid is het haast niet mogelijk om hier nog aan (black) metal te denken. Ook zijn er nummers of passages die doen denken aan de gothic / dark / new wave scene uit de jaren '80. Het past allemaal prima in en op dit donkere plaatje.
De verrassing van het album zit 'm dan ook in de gevarieerde aanpak van de muziek. De kortere tracks op het album zijn snel en refereren aan de roots. De langere nummers zijn tra(a)g(er) en gaan richting sludge / doom. Weinig nummers hebben meerdere of alle aspecten in zich. Misschien Lodestar een beetje, maar dat nummer is toch overwegend langzaam / midtempo en doet, naast postrock/black metal, eerder een beetje new wave / gothic achtig aan.
Opvallend vind ik dat juist het nummer dat wel probeert zo uiteenlopend mogelijk te zijn, de lange afsluiter Thieves, me eigenlijk nog het minst bevalt. Af en toe lijkt de samenhang te ontbreken, maar verder niets dan lof voor deze donkere collage, en samenvatting van een prima en wat mij betreft verrassend album.
