Black Pestilence - Hail The Flesh

• BandBlack Pestilence [CA]
• TitelHail The Flesh
• Release datum01-05-2020
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Hardcore / punk

Tracklist

01. Hail The Flesh
02. Spurn All Gods
03. Hellfire
04. True To The Dark
05. Cloven Division
06. Godless
07. Frauds To The Throne
08. My Will To Power
09. Ephemeral

Black Pestilence is opgericht in 2008, waarna in 2009 debuutalbum Vice in eigen beheer werd uitgebracht. Toen was Black Pestilence nog een eenmansproject van Valax, die daarna wel op zoek ging naar medestrijders, om de muziek ook live ten gehore te kunnen brengen. De muziek werd toen nog omschreven als 'black metal built on punk and noise'.

In 2011 verscheen album nummer twee: Tradition is Obsolete. Hierop werden wat experimenten toegepast in de vorm van elektronica en samples, dat zorgde voor een wat completer geluid. Met het verschijnen van In Defiance in 2013 werden de muzikale bakens weer iets verzet, deze keer vertaald naar 'intense street punk'. Op dit album lag de nadruk op snelheid en intensiteit, met chaotische flarden van black, speed en thrash metal, maar wel nog altijd aangevuld met elektronica en samples. In 2015 verscheen het vierde studio album Outsiders, dat zo'n beetje een optelsom was van al het voorgaande: Black Pestilence heeft z'n geluid gevonden.

Black metal roots, grimmige punkrock en een beetje chaos, dat is wat deze band anno 2016 te bieden heeft, zoals ook te horen is op hun stukje studiovlijt uit dat jaar, EP Carry On The Black Flame. Dat was indertijd ook mijn kennismaking met dit gezelschap. Het chaotische was er grotendeels wel uit verdwenen, net als de voorname rol voor de elektronica. Wat ik hoorde waren groovende rock 'n' roll nummers en een 'pissed-off punk rock attitude'. De nummers zijn opgebouwd rond pakkende tempo's en krachtige riffs, en bevatten catchy midtempo grooves, buzzende gitaren en strategisch geplaatste dubbele basdrum-uitbarstingen. Daarna verscheen in 2018 de vijfde langspeler Urban Hell Rhythmics, die ik blijkbaar gemist heb. Nu dus door naar 2020, met langspeler nummer zes: Hail the Flesh.

De schurende geluiden van Black Pestilence zijn anno 2020 nog altijd samengesteld door een mix van (black en speed) metal, maar vooral punk en noise, waardoor de grenzen tussen genres vervagen en luisteraars een ware sonische aanval kunnen verwachten. Al mag de nieuweling gelden als de meest volwassen en gepolijste poging van de band sinds ze chaos begonnen te creëren in 2008. Opgefokte muziek, opruiende teksten, gebracht met een schorre brulstem, dat zijn zo'n beetje de voornaamste bestanddelen van Black Pestilence's gestructureerde chaos.

Sinds de laatste paar jaar en albums heeft Black Pestilence de grenzen vastgesteld waarbinnen gemusiceerd dient te worden. Nog altijd betreft het een rebelse band, die met dat eigen geluid de wereld wakker wil schudden om het onrecht te zien dat er plaatsvindt. De woede is beter gekanaliseerd en gestructureerd dan ooit tevoren, maar dat betekent nog steeds niet dat het een band voor lieverdjes is geworden.

Ironisch genoeg betekent dat, dat de barbaarse aanpak ook evenwicht laat horen. Luister maar eens hoe melodieus, ja bijna gevoelig de band kan musiceren in afsluiter Ephemeral, de verrassing van de plaat wat mij betreft. Verder klinkt Black Pestilence op Hail the Flesh nog altijd oprecht boos en gemeen, zo tegendraads hoort heavy muziek immers te zijn.