Blood Red Throne - Fit To Kill

• BandBlood Red Throne [NO]
• TitelFit To Kill
• Release datum13-09-2019
• LabelMighty Music [DK]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Requiem Mass
02. Bloodity
03. Killing Machine pt.2
04. WhoreZone
05. Skyggemannen
06. InStructed InSanity
07. Movement of the Parasites
08. Deal it or Die
09. End

Ooit ontsproten aan de breinen van Noorse blackies om hun voorliefde voor rauwe death metal te uiten, draait Blood Red Throne al weer twintig jaar mee in de extreme metalscene. Ik denk niet dat de heren Tchort (inmiddels al weer even uit de band) en Død indertijd hadden verwacht dat dit (weliswaar vaak van samenstelling wisselende) gezelschap in 2019 hun negende album op de wereld zou loslaten. Fit To Kill is dan ook een toepasselijk statement om te overleven.

Direct vanaf opener Requiem Mass horen we de bekende elementen voorbij komen: groovende death van de oude stempel, voorzien van ziedende toefjes black, voornamelijk gebracht in een stevig tempo, ook voorzien van melodie in de gitaarleads, en regelmatig terug kerende zompige, tragere passages. De zieke doodsrochels die we hier zang mogen noemen maken het plaatje helemaal af. Dat doet deze band al twintig jaar zo, en daar zal in de basis ook weinig aan veranderen vermoed ik. Smerigheid is troef, zo mag de old school liefhebber het graag horen denk ik.

Ben ik dan al klaar met deze bespreking? In grote lijnen wel ja, want ik zou simpelweg kunnen verwijzen naar voorgaande albums. Wat mij betreft staat Blood Red Throne voor oerdegelijk pretentieloos vermaak. Variatie biedt de muziek volop, zodat ook de niet zo korte tracks geen kans krijgen om te vervelen. Herkenbaarheid - door anderen vaak verwisseld met voorspelbaarheid - vind ik daarbij een belangrijke troef. Inderdaad, je kunt stellen dat Blood Red Throne klinkt als zo veel andere bands, toch vind ik juist de mix die deze band laat horen, ze wel iets eigens geven. Bovendien zorgen de ervaren instrumentalisten er wel voor dat er echt geen bagger wordt geleverd.

Met nummers als Requiem Mass, WhoreZone, Skyggemannen en Movement Of The Parasites vermaak ik mij in elk geval prima. De afwisseling tussen beuken, grooven en sleuren bevalt me, en de open productie zorgt er voor dat de boel lekker naar binnen glijdt. Ik zeg: op naar album nummer tien!