Bodyfarm - Battle Breed

• BandBodyfarm [NL]
• TitelBattle Breed
• Release datum06-11-2015
• LabelCyclone Empire Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Hell March
02. The Dark Age
03. Saxon Victory
04. Dawn Of Defeat
05. The Last Crusade
06. Prince Of Wallachia
07. Storming Revolution
08. Firing Squad
09. Wolfpack
10. Death By Fire
11. Slaves Of War

Het Nederlandse Bodyfarm is hier al regelmatig voorbij gekomen met dank aan hun releases tot dusver. Daar kan dus nu een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd worden middels het splinternieuwe album Battle Breed.

Daar waar regelmatig old school death metalbands voorbijkomen die het vooral zoeken in het herhalen van zetten gaat dat wat mij betreft zeker niet op voor Bodyfarm. Binnen de weliswaar (zelf gekozen) relatief beperkte werkruimte die door de old school death geboden wordt, zoekt deze band de vooruitgang vooral in zichzelf. De muzikale denkbeelden waren wat mij betreft van meet af aan al ok, maar het is vooral de uitvoering waarin Bodyfarm, zowel individueel als als band, zichzelf met elke release lijkt te verbeteren.

Originaliteit is hierbij niet aan de orde. Het toespitsen op oorlogsthema's is binnen het genre ook niet echt nieuw, verwantschap met bands als Just Before Dawn en Hail Of Bullets gaat dan ook verder dan alleen de muzikale. En leidt daarnaast tot een enthousiaste en welkome - wederzijdse - uitwisseling van muzikanten en vocalen. In dat licht bezien is de gastbijdrage van Martin van Drunen aan The Dark Age een zeer logische. Bovendien is - na het obligate intro Hell March - The Dark Age een veelbelovende opener die wat mij betreft naar meer smaakt.

Meer komt er gelukkig ook, want volgende tracks als Saxon Victory en Dawn Of Defeat grooven de vouwen uit je broek! Bodyfarm laat een volwassen vorm van old school death horen, vooral de zang lijkt elk album beter te worden - zonder de overige bandleden te kort te willen doen. De muziek wisselt op de juiste momenten tussen opzwepende uptempo en swingende midtempo stukken (The Last Crusade), waarbij we naar gelang de situatie er om vraagt wat subtiele thrash en black-invloeden (wederom The Last Crusade, Prince Of Wallachia) horen. Dit betekent welkome variatie natuurlijk.

Het lijkt er op of Bodyfarm op dit derde album breekt met de gewoonte om af te sluiten met een cover. Dat klopt toch niet helemaal, want afsluiter Slaves Of War betekent eigenlijk simpelweg dat de band zichzelf covert - zo kun je dat natuurlijk ook zien. Tevens toont het ondubbelzinnig de progressie aan die de band gemaakt heeft: leg de beide versies maar eens naast elkaar. Sowieso: waarom zou je anders een ouder nummer van jezelf recyclen?

Goed, genoeg veren in de reet nu. De liefhebber van het klassieke doodsmetaal kan simpelweg niet om dit sterk uitgevoerde album van eigen bodem heen. En ga ze zeker ook eens live zien!