Bong-Ra - Meditations

• BandBong-Ra [NL]
• TitelMeditations
• Release datum05-08-2022
• LabelBurning World Records [NL], Tartarus Records [NL]
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Avant-garde / experimentele metal, Doommetal, Drone / Ambient, Sludgemetal

Tracklist

01. Courage
02. Wisdom
03. Justice
04. Temperance

Verdere experimenten met het nieuwe klankpalet van monolithische sub-frequenties, jazz-percussie, gierende saxofoons en rituele gezangen. Bong-Ra mixt doom en sludge metal, free-jazz en electronica tot een geheel nieuwe unieke crossover, waarbij deze release sterk geïnspireerd is door de leer van de Stoïcijnen. Het album Meditations is een hommage aan het gelijknamige meesterwerk van Marcus Aurelius.

Als een van de pioniers van het elektronische, harde subgenre breakcore, samen met artiesten als Venetian Snares en DJ Scud, leidde Bong-Ra (v1.0) debBreakcore-scene twee decennia lang en predikte hij zijn manische ritmes over de hele wereld tussen 1998 en 2018. Na twintig jaar bloedbad besloot Jason Köhnen zijn Bong-Ra alter ego te metamorfoseren en terug te keren naar zijn oorspronkelijke roots en passie van doom. Medeoprichter van de onlangs nieuw leven ingeblazen Nederlandse metalband Celestial Season en de atmosferische doom-act The Answer Lies In The Black Void, met Martina Horvath (Thy Catalfaque), transformeerde hij Bong-Ra (v2.0) in een subbased doom-machine met behulp van de basgitaar als het belangrijkste ingrediënt, ondersteund door free-jazz gearomatiseerde drums en saxofoon.

Toen ik de begeleidende info las moest ik direct aan Eaters Of The Soil denken, de muziek van beide bands laat dan ook zeker raakvlakken horen. Een voorname rol voor de basgitaar, synthesizers en effecten, drones, en blazers zijn de overeenkomsten. Meditations laat vier lange tracks horen - gebaseerd op de Stoïcijnse deugden: moed, wijsheid, gerechtigheid en onthouding - die druipen van de fuzz, een aardedonkere atmosfeer voorschotelen, en met metal eigenlijk niks te maken hebben. Dat laatste boeit mij persoonlijk niet in het minst, maar ik meld het voor de volledigheid maar even.

De voortdurende laag van brommende snaren zorgt voor een hypnotiserende, mystieke werking, eigenlijk het drone-aspect aan deze muziek. Weliswaar legt het drumwerk qua ritme een basis, een leidraad, maar de rest van het instrumentarium lijkt zich daar weinig van aan te trekken. Met name oud en saxofoon gaan geheel hun eigen gang, net als het hummende stemgeluid dat bij momenten opduikt. Dit alles zorgt voor een verstikkende atmosfeer, wat mij betreft een enorm aantrekkelijk element op dit album.

Ik denk dat nummer vier Temperance het meest vervreemdende nummer is van de vier. Redelijk minimalistisch in het begin, maar met een totaal onverwachte break die je echt niet hoort aankomen. Dit nummer laat het meeste aan dynamiek horen, en daarmee een sterk gekozen afsluiter. Voor mij een waardig slotakkoord van een album waar ik op mijn manier van genoten heb. Meegevoerd door de dreinende onderlaag van deze muziek dienen de jazzy / freaky uitbarstingen puur als element van dynamiek, variatie.