Briqueville - Briqueville II
- Briqueville [BE]
- Briqueville II
- 24-02-2017
- Brisk / N.E.W.S.
- Aces High Promotions [NL]
- Postrock / metal
Tracklist
1. Akte V (11:01)
2. Akte VI (11:35)
3. Akte VII (19:37)
Briqueville is een mystieke Belgische band waar online niet al te veel info over te vinden is. Het verhaal gaat dat ergens in 2001 een aantal gemaskerde mannen zich in het diepste geheim aan de oever van de rivier De Schelde verzamelden. Hun doel: het eeuwenoude ondergrondse broederschap "Het Verbond der Vrije Steenbakkers" nieuw leven inblazen, teneinde de tragische gebeurtenissen uit een miserabel verleden op te rakelen en blijvend te herinneren, om zo de toenmalige betrokkenen hun welverdiende absolutie te verlenen. Sindsdien duikt het mysterieuze gezelschap zo af en toe eens op.
In 2014 verschenen op het titelloze debuutalbum de eerste vier aktes, al met al goed voor veertig minuten redelijk bijzondere muziek. Humo omschreef deze indertijd als "de overtuigingskracht van een pletwals met het fingerspitzengefühl van een postzegelverzamelaar". Tijdens optredens doet de band z'n uiterste best om de mystiek rond het gezelschap te handhaven: de leden staan op het podium gehuld in zwarte Nazgûlgewaden en getooid met gouden maskers. Ik vermoed zelf dat het gaat om een verzameling van bekendere muzikanten uit de Belgische extreme metal-scene, misschien wisselend van samenstelling. Een beetje hetzelfde idee als achter Ghost schuilgaat - maar dan uiteraard met een andere muzikale invulling.
Hoe dan ook zijn de stijl en sfeer die de band brengt behoorlijk eigen. Om de muziek van Briqueville te omschrijven zijn dan ook aardig wat woorden nodig, want er wordt een mix gemaakt van nogal wat stijlen. De muziek is uiteraard best experimenteel te noemen, en bevat elementen van noise, (ultra)doom, (post-)black metal, post-rock en -metal, sludge, pseudo-Oosterse psychedelica, maar ook drone en ambient, en een vleugje elektronica. En dan ook nog eens grotendeels instrumentaal. De menselijke stem - in welke vorm dan ook - speelt een bijrol. Raakvlakken zijn er - volgens kenners - met acts als Goat, Sleep, Bong, Isis, Pelican, Mogwai, Sunn O))), en landgenoten als AmenRa.
Mijn gevoel neigt nog het meest richting iets als post-apocalyptisch, sowieso dreigend, van minimalistisch tot overdonderend. De sfeer is bovenal beklemmend, dat is in elk geval wat al die verschillende klanken met elkaar verbindt. Want hoe ingetogen of juist sonisch bombastisch ook, altijd is er die overheersende dreiging van wat komen gaat. Wat er zou kunnen gebeuren, niet per se wat er gaat gebeuren.
Briqueville spot dan uiteraard ook met alle ongeschreven wetten van gangbare song-structuren. Geen coupletten en refreinen, of eigenlijk zelfs maar omkaderde tracks. Wel een als geheel sterk opgebouwd album - die eenheid is er gelukkig nog wel - dat je de adem beneemt. Eerst van angst, eenmaal gewend ook van schoonheid.