Briqueville - Quelle
- Briqueville [BE]
- Quelle
- 02-10-2020
- Pelagic Records [DE]
- Cz! Promotions [DE]
- Postrock / metal
Tracklist
01. Akte VIII
02. Akte IX
03. Akte X
04. Akte XI
05. Akte XII
06. Akte XIII
07. Akte XIV
08. Akte XV
In 2017 maakte ik kennis met het mysterieuze gezelschap Briqueville en hun muziek. Het gaat om een instrumentaal post-metal-collectief, dat bestaat uit een aantal anonieme van samenstelling wisselende muzikanten. Deze anonimiteit maken ze mogelijk door zich tijdens live-rituelen (en misschien ook wel tijdens repetities en opnamen?) te voorzien van zwarte Nazgûl-gewaden en gouden maskers met sinistere snavels.
Na Briqueville en Briqueville II komt het gezelschap nu met album nummer drie, deze keer wel voorzien van een 'echte' titel: Quelle. Wel gehandhaafd is de gewoonte om de songtitels te nummeren naar aktes: na de eerste vier op het debuutalbum, en de volgende drie op II, is het op Quelle de beurt aan Akte VIII tot en met XV. Opvallend natuurlijk dat dat er meteen meer zijn dan op beide voorgangers bij elkaar. Niet alleen zijn de tracks elk voor zich (op Akte X met z'n veertien minuten na) een stuk korter dan voorheen, het nieuwe album duurt in z'n geheel ook aanmerkelijk langer, en gaat richting de speelduur van een vol uur.
Er zijn twee termen (okay, eigenlijk drie) die ik eerder al op de muziek van deze band losliet, die de band hier nogmaals volop demonstreert: de muziek is enorm dynamisch, terwijl ik de atmosfeer bij uitstek zou omschrijven als sinister en apocalyptisch. Het al genoemde Akte X is wat dat aangaat een vroeg hoogtepuntje, waarna een paar tracks wel moeite hebben om daar tegen op te boksen. Vanaf een trage, ontspannen, ingetogen opbouw via een stilte-fragmentje en het schrikmoment van een verpletterende riff tot aan een zinderende climax is dit oorgastisch genot van formaat.
Sowieso heeft Briqueville wel een handje van plotse verrassingen, want het album begint direct - letterlijk - met een stevig geluid. Geen enkele introductie, geen opbouw, maar meteen bam! Des te interessant dat juist op andere momenten - Akte XI bijvoorbeeld - wel gekozen wordt voor dronerige geluiden, die enorm sfeervol doorwerken wat mij betreft; zeker in combinatie met de Oosterse gitaarmelodieën die ook in Akte XII nog even meedoen. Wanneer je het wil hebben over mystiek, dan is dit wel een heel sterk voorbeeld. Naar het einde van het album toe lijkt de sfeer met de Aktes XIV en XV steeds desolater te worden, vooral die laatste laat ook wel een psychedelische touch horen. Ik vind de muziek in elk geval zeer indringend, onheilspellend.
De liefhebber van enorm donkere, ietwat mysterieuze maar toch avontuurlijke en dynamische post-metal mogen Quelle absoluut niet links laten liggen, naar mijn mening. Briqueville legt de luisteraar opnieuw een spannend hoorspel voor, dat met dank aan enerzijds de kracht van de herhaling, anderzijds een scherpe dynamiek, van begin tot eind overtuigt. Eigenlijk is Quelle stiekem een sterke soundtrack voor de vreemde en onzekere corona-tijd waarin we momenteel leven.
