Bruce Dickinson - The Mandrake Project

• BandBruce Dickinson [GB]
• TitelThe Mandrake Project
• Release datum01-03-2024
• LabelBMG [DE]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

01. Afterglow of Ragnarok
02. Many Doors to Hell
03. Rain on the Graves
04. Resurrection Men
05. Fingers in the Wounds
06. Eternity Has Failed
07. Mistress of Mercy
08. Face in the Mirror
09. Shadow of the Gods
10. Sonata (Immortal Beloved)

Het is negentien jaar na Tyranny Of Souls dat we weer nieuw solowerk van Bruce Dickinson mogen verwelkomen. Opnieuw is de samenwerking met Roy Z. gezocht. Beide singles die voorafgaand aan de release verschenen, laten een herkenbaar Dickinsongeluid horen dat het nieuwe album een direct vervolg op Accident Of Birth, Chemical Wedding en Tyranny Of Souls is. Niets blijkt minder waar. Natuurlijk passen Afterglow Of Ragnarok, Rain On The Graves in dat stramien. En navolgend passen Eternity Has Failed en Mistress Of Mercy er ook wel in.

De overige nummers laten een andere Dickinson horen. Eentje die af en toe wat teruggrijpt op Tattoeed Millionaire en Balls To Picasso. Maar dan wel op een hele eigenwijze en eigentijdse manier zodat The Mandrake Project een hele eigen identiteit heeft. Daarmee is het een album geworden dat ik niet helemaal verwachtte. Maar toch eentje die wat mij betreft beklijft. Het is natuurlijk de kleine zestiger zelf die de nadruk legt op en kleur geeft aan de diversiteit aan songs. Met veel pathos werkt hij zich door zijn zanglijnen heen. Dickinson is een meester in het toepassen van dictie. Het is welhaast een toneelspeler.

In dat opzicht valt Many Doors To Hell op. Een redelijk traditionele hardrocksong. Maar in de verzen horen we veel David Bowie. En dat contrasteert dan weer met een krachtig ingezet refrein. Daarmee komt het album op afstand van Iron Maiden te staan.Resurrection Men pakt uit met een Americana feel. Het Shadowsgitaartje dat abrubt verstoord wordt door vlotte riffs maakt het nummer interessant en sfeervol. Fingers In The Wound zet in met keyboards en is daarmee ook een stuk luchtiger dan het openingsnummer.

Eternity Has Failed is een bewerking van If Eternity Should Fail. Het nummer was al bedoeld voor een volgende Dickinsonplaat. Zoals bekend eindigde het op Book Of Souls. Een beetje vergelijkbaar met Bring Your Daughter To The Slaughter dat ook via de solocatalogus op een Maidenplaat eindigde. Eternity Has Failed is naast flink ingekort ook tekstueel wat aangepast. Naar analogie van de veranderde titel is het een soort reprise danwel conclusie van het oorspronkelijke nummer.

Het meest verrassend vind ik de drie slotstukken. Daarin gaat het tempo danig naar beneden om min of meer niet meer omhoog te gaan. Een finale met drie ballades beginnende met het akoestische Face In The Mirror. Een mooi maar niet opzienbarend rustpuntje met een persoonlijke tekst. Shadow Of The Gods volgt het idioom van een heavy ballad. Ruimte voor de zanger om zich te profileren.

Het mooist wordt voor het laatst bewaard. Het gothisch getinte Sonata meandert bijna tien minuten langs je buis van Eustachius. Alles wat je verwacht, gebeurt net niet en daarmee is het toch een fraaie en sfeervolle song.

Rondom het album hangt ook een één of ander concept. Een stripverhaal zat bij het mediabook dat ik heb aangeschaft. Ik ben er nog niet aan toegekomen. Maar ik begrijp dat dit uitgemolken gaat worden met allerlei vervolgstripverhalen. Ik geloof het allemaal wel. Uiteindelijk ben ik erg onder de indruk van waarmee Dickinson ons om de oren slaat. Als ik bijvoorbeeld Accident Of Birth erbij pak, meen ik dat The Mandrake Project toch veelzijdiger is. Het is in elk geval eigenwijs om niet geheel op die succesvolle plaat voort te borduren. Over het album hangt een heerlijke mystieke sluier en dat geeft het geheel extra cachet.

Al met al een album waar heel veel op te ontdekken valt. Buiten de zang gebeurt er van alles en nog wat. Van vet riffwerk tot subtiele inkleuringen. Het blijft mooi om te zien hoe Dickinson loskomt van Iron Maiden in zijn solowerk en van een aantal heavy en wat minder heavy songs een coherent geheel kan maken.