CETI - Snakes Of Eden

• BandCETI [PL]
• TitelSnakes Of Eden
• Release datum07-10-2016
• LabelMetal Mind Productions [PL]
• PromotorStichting Metalization [NL]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

01. Edge Of Madness
02. Notes Of Freedom
03. 2027
04. Wild & Free
05. Empire Of Loss
06. Fire & Ice
07. Lady From The Dark
08. Midnight Rider
09. Snakes Of Eden
10. Break Down The Rules
11. Fire & Tears (bonus)
12. Rock & Roll Doctor (bonus)

CETI (dit schijnt te staan voor Communication with Extra Terrestrial Intelligence) is een Poolse hardrock/heavy metalband die al in 1989 z'n eerste album uitbracht. Pas in 2015 maakte ik kennis met deze band middels hun zevende album Brutus Syndrome. Inmiddels is in oktober van het zojuist afgelopen jaar een opvolger verschenen: Snakes Of Eden.

De status van deze band in thuisland Polen zal met het nieuwe album alleen nog maar versterkt worden. In tegenstelling tot de extreme metal die we uit dat land gewend zijn, musiceert CETI normaal gesproken ergens tussen hardrock en simpele heavy metal in, met een hoofdrol voor de zang. Muziek dus die al zo'n 35 tot 40 jaar gemaakt wordt, en waaraan - naar mijn mening - CETI helemaal niks toevoegt.

Daarmee zijn deze Polen enorm stijlvast, zodat er goed beschouwd tussen de diverse albums maar weinig verschil zit. Natuurlijk, het zijn andere nummers, maar de riffs, leads, zanglijntjes, basloopjes en drumpatroontjes kun je zo uittekenen. De eenvoudige, oubollige heavy metal hangt van de voorspelbaarheid aan elkaar, al heeft dat zeker z'n charme natuurlijk. Het is vooral de galmende zang van Grzegorz Kupczyk die de aandacht trekt, als Bruce Dickinson in z'n beste dagen. Maar juist daar moet je wel tegen kunnen, want die zang is wel heel erg aanwezig.

Meer dan ooit heb ik het gevoel naar een Iron Maiden-worship te luisteren. Nummers als opener Edge Of Madness, eerste single Wild & Free, Fire & Ice, Midnight Rider en de afsluiter van het reguliere album Break Down The Rules gaan wel heel nadrukkelijk in die richting. Hierbij is naast de zang een voorname rol weggelegd voor de bassist, een rol die me op het vorige album eigenlijk niet zo was opgevallen. Laat deze beide aspecten dan het verschil zijn met (het) voorgaande album(s).

Zo lijkt er dus een verschuiving plaats te vinden van melodieuze, mainstream hardrock naar een geluid dat richting de NWOBHM gaat. Al blijft de muziek sowieso enorm toegankelijk, lees: catchy. Daarnaast zijn natuurlijk ook de (semi-)ballads verplichte kost, nog altijd de minste kant van CETI vind ik. Beter richt het gezelschap zich op uptempo heavy metal of old school hardrock.

Snakes Of Eden zal CETI in het thuisland hoe dan ook geen windeieren leggen, daar is en blijft deze band mateloos populair. Maar hoewel de kwaliteiten van de muzikanten buiten kijf staan, word ik anno 2016/2017 niet echt warm meer van een dergelijke 'trip through memory lane'. Het is een leuk album om een keer gehoord te hebben, maar het is zeker geen blijvertje wat mij betreft.