Caliban - Zeitgeister

• BandCaliban [DE]
• TitelZeitgeister
• Release datum14-05-2021
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Metalcore

Tracklist

01. Zeitgeister
02. Trauma [ft. Matthi from Nasty]
03. Herz
04. Ausbruch nach innen
05. Feuer, zieh' mit mir
06. Nichts ist fuer immer
07. Intoleranz
08. Mein Inferno
09. nICHts

In Nederland doen bands als Heaven Shall Burn en vooral Caliban het maar matig, en dat terwijl ze in het thuisland mateloos populair zijn. Beide bands zijn in 1997 begonnen, en mogen inmiddels wel als veteranen binnen de Duitse metalcore-scene gelden. Hier ga ik het even hebben over Caliban, dat met Zeitgeister inmiddels toe is aan het twaalfde studio-album.

En daarop doet het Duitse vijftal eindelijk iets waar je misschien al jaren op wacht: iets onverwachts. Na al vrijwel hun hele loopbaan braaf binnen de lijntjes van het metalcore-genre blijft kleuren (en vooral heel veel riffs en breaks heeft geleend bij collega's) weet Caliban mij voor het eerst serieus te verrassen. Okay niet in muzikaal opzicht, maar toch. Zeitgeister - de titel geeft het misschien al een beetje weg - is volledig in het Duits gezongen.

Hierbij heeft de band gekozen voor oudere nummers die in het hier en nu helemaal zijn opgeknapt naar hedendaagse maatstaven, en dus voorzien van Duitse teksten. De nummers zijn wel zodanig verbouwd dat ze 'zo goed als nieuw' zijn, de oorspronkelijke karkassen zijn nog wel herkenbaar, maar de aankleding is behoorlijk vernieuwd. Dit laat wel horen dat Caliban wel degelijk gegroeid is, over langere periode gezien. Al zorgen het huidige geluid en de productie er wel voor dat de muziek sowieso beter klinkt vergeleken met ruim twintig (debuutalbum A Small Boy and a Grey Heaven, 1999) of zelfs twaalf (Say Hello To Tragedy, 2009) jaar geleden.

Na het intro Zeitgeister krijgen we met Trauma meteen een bruut nummer voorgeschoteld, waarop ook brulboei Matthi van het Belgisch-Duitse Nasty te horen is. Geheel in metalcore-stijl razen de nummers in een wervelend tempo voorbij. Het brute beukwerk wordt in elk nummer netjes afgewisseld met melodieuze passages, zoals gezegd keurig binnen de lijntjes en stijlvast. De breaks hoor je van verre aankomen, van enige originaliteit of spontaniteit kan geen sprake zijn.

Een pluspunt is de moddervette eigentijdse productie, waardoor het geheel klinkt als de spreekwoordelijke klok. Dichtgesmeerd is de term die hier past, al is dat wel precies wat deze muziek nodig heeft om te overtuigen. Wat ik ook wel een grappige constatering vind, is dat de harde Duitse taal zich prima leent voor deze vorm van metal, die het daarmee nog net een wat rauwere feel geeft. Goh, zo positief ben ik nog nooit geweest over Caliban. Hier laat ik het dan ook maar bij.