Celestial Season - Mysterium II

• BandCelestial Season [NL]
• TitelMysterium II
• Release datum02-12-2022
• LabelBurning World Records [NL]
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. The Divine Duty Of Servants
02. Tomorrow Mourning
03. Our Nocturnal Love
04. In April Darkness
05. The Sun The Moon And The Truth
06. Pictures Of Endless Beauty – Copper Sunset

Bijna twee jaar na de release van hun comeback-album The Secret Teachings, was Celestial Season klaar om een ​​nieuwe langspeler uit te brengen: Mysterium I. De chemie tussen de leden van de herenigde line-up was zo productief dat dit al snel resulteerde tot een nieuw album, en zelfs nog meer. I is het eerste van een trilogie albums met Mysterium II en III die volgen. Drie nieuwe Celestial Season-albums allemaal met een eigen muzikaal concept, een artistieke benadering die hun vroegere releases kenmerkte.

Over Mysterium I was ik zeer te spreken, het is me dan ook een raadsel hoe ik het vervolgens daarbij heb kunnen laten, en Celestial Season zo heb kunnen verwaarlozen. Mysterium II verscheen al in december vorig jaar, en ik heb er nog geen woord aan besteed. Foei!

Op Mysterium II duikt de band nog meer in de funeral- en melancholiek-gothic kant van Celestial Season, met nummers die doen denken aan hun demo uit 1994 in de aanloop naar de klassieker Solar Lovers uit '95, met focus op (lange) viool- en cello-intermezzo's, verweven met de kenmerkende dubbele gitaar-melodieën en een drijvende ritme-sectie. In opener The Divine Duty Of Servants lijkt het er zelfs op dat een improvisatie met een blazer niet geschuwd wordt. Hetgeen best wat proggy aandoet.

Die combinatie geeft Celestial Season zo z'n eigen smoel. Enerzijds de vertrouwde melancholische, weemoedige en diep-bedroevende klanken die de (funeral) doom zo kenmerken, anderzijds de wat genre-vreemde elementen die, of wat vervreemdend klinken, of juist voor een extra atmosferisch laagje zorgen. Die gelaagdheid maakt de muziek van deze band juist zo verdomd interessant. Voel die viool eens snijden door de woeste grunt in bijvoorbeeld Tomorrow Morning, dat verder een avontuurlijk intieme midden-passage laat horen.

Zonder andere tracks te kort te willen doen - zelfs intermezzo Our Nocturnal Love verdient de volle aandacht - zijn het toch de twee laatste nummers van het album die mij het meest aanspreken, of de grootste aantrekkingskracht blijken te hebben. The Sun The Moon And The Truth ademt voor mij een sfeer van een 'Marche Funebre', dat is wat ik er in terug hoor. Prachtig neergezet. Afsluiter Pictures Of Endless Beauty is een prachtige samenvatting van wat Celestial Season te bieden heeft, met een eigen weergave van Cathedral's Copper Sunset als uitermate passend slotakkoord.

Ik zou zeggen: luister hieronder zelf naar de veertig minuten verfijnde doom. Genot gegarandeerd!