Celestial Season - Solar Lovers

• BandCelestial Season [NL]
• TitelSolar Lovers
• Release datum23-10-2020
• LabelBurning World Records [NL]
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Doommetal, Stoner

Tracklist

01. Decamerone
02. Solar Child
03. Body as Canvas
04. Soft Embalmer of the Still Midnight
05. Will You Wait for the Sun?
06. The Holy Snake
07. Dance to a Thousand Symphonies
08. Vienna [Ultravox cover]
09. Fandango
10. The Scent of Eve
11. A Tune from the Majestic Queen's Garden

Na de geremasterde heruitgave van Forever Scarlet Passion kan ik over Solar Lovers een stuk korter zijn. Ook dit pareltje uit de Nederlandse zware muziekgeschiedenis is in bewerkte vorm opnieuw te verkrijgen; allemaal als 'voorspel' voor het splinternieuwe album The Secret Teachings. Daarover later zeker meer.

Waar het genoemde debuutalbum een sterk coherent geheel vormt, lijkt Celestial Season op de opvolger op meerdere gedachten te hinken. Opener Decamerone klinkt nog zeer vertrouwd in de oren, met een belangrijke rol voor de viool wordt de atmosferische doom metal uiterst verzorgd ten gehore gebracht. Na het wat onwennig klinkende debuut lijkt de band in muzikaal opzicht al wat steviger op de benen te staan.

Maar al direct tijdens het tweede nummer worden we getrakteerd op een stijlbreuk, in de richting waarin Celestial Season zich op latere albums zou gaan ontwikkelen. Solar Child is hier een vreemde eend in de bijt, want zet vol in op vet groovende stoner - evenals Dance to a Thousand Symphonies even verderop, al laten daarop ook de violen nog duidelijk van zich horen. Ironisch genoeg vond ik dit indertijd al een van de fijnere tracks van het album, dat ik in die tijd vaak beluisterd heb. Met terugwerkende kracht en de kennis van nu klinken deze tracks echter volkomen logisch in de muzikale ontwikkeling van deze band. Luister voor de gein maar eens naar de EP Sonic Orb, die de band een maand na dit album zou uitbrengen (Astral Dub!).

Een ander behoorlijk afwijkend nummer is de Ultravox-cover Vienna - een erkende pop-hit uit 1981. Heel eerlijk gezegd vind ik het geen sterke uitvoering, die ook nog eens niet echt op het album past naar mijn mening. Gelukkig keert de band met het lange, zeer atmosferische The Scent Of Eve nog even terug naar vertrouwde doom-regionen, al is het maar om duidelijk te maken dat ze dat nog prima in de vingers hebben. Ik vind dit werkelijk een prachtig nummer, en samen met de opener Decamerone het doom metal-hoogtepunt van het album.

Zoals gezegd hield (en houd) ik aan aan Solar Lovers een wat dubbel gevoel over. De transformatie van death en doom metal (en eventueel gothic) naar premature stoner (nog steeds met violen!) wordt in mijn beleving te abrupt ingezet. Celestial Season blijkt voorlopers te zijn, en uit te blinken in beiden, al laat zich dat blijkbaar lastig verenigen binnen een enkel album. Wat me daarbij ook niet helpt zijn de vele (instrumentale) intermezzo's die het album laat horen. Ik heb moeite om Solar Lovers als eenheid te beschouwen, al staan er individueel een paar heerlijke nummers op.