Chainreaction - A Game Between Good and Evil

• BandChainreaction [DE]
• TitelA Game Between Good and Evil
• Release datum30-05-2014
• LabelPure Underground Records [DE]
• PromotorPure Steel Promotions [DE]

Tracklist

01. Have No Fear
02. Angels Never Die
03. Stolen Fire
04. Straight From Hell
05. Anthem For Humanity
06. Warrior
07. Where Is God
08. Dreaming
09. Wash My Tears
10. Be Honest
11. Born To Rock

Na 3 EP’s uitgebracht te hebben, is het tijd voor het eerste full-length album van het Duitse Chainreaction; A Game Between Good And Evil. Het belooft veel goeie ouwe heavy metal in een verrassend jasje... ik laat me in elk geval verrassen!

Opener Have no Fear is al een lekker beukend begin. Met een meeslepend refrein. Ik snap ook gelijk de vergelijking met Klaus Meine bij het horen van de stem van Conny Bethke. De zangstijl is vrijwel hetzelfde, maar dan in vrouwelijke versie. Echt niet slecht! De grunts in het staartje van het laatste refrein is ook een heel fijn subtiel puntje!

Angels Never Die is een standaard voorbeeld van een goeie, ietwat langzame hardrock hymne a la Doro. Merkwaardig hoe prominent de basdrums nog kunnen zijn bij zo’n mellow nummer. We gaan verder met dat laid- back ritme met Stolen Fire. Iets pittiger als het voorgaande nummer, maar de melodie blijft zeer relaxed. Conny’s lage vocalen geven de coupletten wat spannends, terwijl ze in het refrein haar stem heerlijk laat galmen.

Straight From Hell gooit de remmen weer los! Rauwe gitaren en denderende dubbel-bass domineren, en ook de grunts laten weer van zich horen. De gitaarsolo is om te snoepen en de heerlijk zwevende hoge tonen daarvan staan prachtig in contrast met het zware gebeuk eronder. Anthem For Humanity is inderdaad wat je noemt een echte Anthem. Piekerige drums onder een vloeiende melodielijn a la Blind Guardian. Een mooie plaat met hier en daar wat tekstuele clicheetjes maar dat maakt het totaalwerk er niet minder op. Wat je noemt een nobel nummer!

Een moddervet bas-solootje markeert het begin van Warrior (hoor ik iemand ‘cliché power-heavy metal nummer titel’ roepen?). Hoewel dit ook voor de lyrics geldt is de muziek geheel cliché-vrij maar toch ergens herkenbaar genoeg om binnen no time het ritme te pakken te hebben om op te gaan headbangen. De melodie van Where Is God gaat alle kanten op. Heerlijk speedy nummer met genoeg gecontroleerde chaos om eruit te springen. Na een erg open einde is het tijd voor een goeie ouwe rockballad; Dreaming. Scorpions achtige romance alom, en ik zie dit zo in een duet met Klaus Meine eigenlijk. Ik heb een nieuw knuffelnummer gevonden!

Wash My Tears is een nummer met een no nonsense mentaliteit. Weinig opsmuk, maximale uitwerking. Halverwege gaat het creatieve kraantje pas open en worden we weer getrakteerd op heerlijk hoog gitaargeweld en grunts, om vervolgens weer af te sluiten met de platte sound van het begin. Be Honest houd die feeling een beetje vast maar gooit er met vlagen flink wat meer speed doorheen. De gitaren huilen als sirenes en de drums zitten weer lekker in-your-face.

Geen oldschool heavy metal album is compleet zonder een hymne aan het genre. Hier heet het Born To Rock. Dit soort nummers kunnen soms verschrikkelijk fout zijn, of heerlijk fout. Credit naar Chainreaction, want dit valt in de categorie heerlijk fout! Come on kick your ass! Dit gooit een mooie glimlach om mijn mond en met dit feestnummer wat nog nagalmt in mijn oren kan ik weer een zeer goede beoordeling opschrijven voor deze Duitsers. Scorpions meets Running Wild meets Doro, kan je het noemen. Een fijne combi waar iedereen van kan genieten! Als je op zoek bent naar vette oldschool metal met female vocals, zoek niet verder. Chainreaction is de nieuwe naam in oude stijl!