Chalice Of Doom - Into Hypnagogia

• BandChalice Of Doom [JO]
• TitelInto Hypnagogia
• Release datum02-07-2013
• LabelMemento Mori [ES]

Tracklist

01. Lucid Incubus
02. Death Gown
03. Shaheed
04. Dyers Of Dusk
05. Moonflower
06. Profound
07. Against The Winds
08. Bridesmaid Of The Woods
09. The Coin Fountain
10. Shame Written In Blood
11. Death Apnea

Uit Jordanië kom je al niet al te vaak (extreme) metal bands tegen, laat staan dat er dan ook nog eens klassieke (death/)doom metal gespeeld wordt. Geïnspireerd door acts als My Dying Bride, Novembers Doom, Saturnus, Swallow The Sun, Paradise Lost, Anathema, October Tide, (oude) Katatonia wilde Chalice Of Doom (what's in a name) dit geluid ook naar Jordanië brengen. Dit resulteerde in 2011 in eigen beheer debuutalbum Immemorial Nightfall, die door de lokale fans goed ontvangen werd.

Inmiddels is de band getekend door het Spaanse label Memento Mori, en is er een tweede album verschenen: Into Hypnagogia. Met behulp van sessiemuzikanten (Giampaul Andrianopoulos, Maria Zvyagina, Majd Qewar) en ook nog wat gasten: Marius Strand ( Fall of Every Season) , Rogga Johansson (hij weer; zang op Shame Written In Blood) en Christina Kroustali (Die Verbannten Kinder Evas) heeft Chalice Of doom een behoorlijk volwassen en sfeervol doomalbum afgeleverd. Niets wordt aan het toeval overgelaten om dit album wat internationaal aanzien te geven.

Het album opent met een sfeervol intro, Lucid Incubus, waarna Death Gown de luisteraar meteen laat kennis maken met de ingrediënten van de muziek van Chalice Of Doom. Slepende melodieën, afwisseling in zang: van cleane dames en herenzang tot rauwe grunt (waar ik niet echt kapot van ben hier), en lekker zwaar gitaarwerk. De ritmesectie is sober maar effectief, aanvulling is er nog van wat toetseninvulling; regelmatig herkennen we een Oosters tintje. De lokale invloeden zijn hoorbaar, zowel in het instrumentarium (toetsen, en vooral fluit, van Majd Qewar) als ook het bij vlagen zweverige cleane geneurie / gezang.

De tracks zijn van ouderwetse lengte, en allemaal erg melodieus, sfeervol en dromerig ingevuld. Wat mij betreft slaagt Chalice Of Doom er wel in deze op zich ouderwetse doom metal een eigen gezicht te geven, al is het alleen al vanwege de Oosterse sfeer die over de muziek hangt, een beetje zoals bijvoorbeeld Orphaned Land hun muziek altijd die kenmerkende touch geeft. Zonder dat zou de muziek wat meer dertien in een dozijn zijn, dat wordt op deze manier mooi omzeild.