Chalice of Suffering - For You I Die

• BandChalice of Suffering [US]
• TitelFor You I Die
• Release datum08-07-2016
• LabelThe End Records [US]
• PromotorTranscending Obscurity [IN]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Darkness
02. Who Will Cry
03. For You I Die
04. Alone
05. Screams of Silence
06. Cumha Do Mag Shamhrain
07. Fallen
08. Void

Chalice Of Suffering is een Amerikaanse band die zich toelegt op redelijk klassieke, sferische (funeral) doom metal. Het is een nog vrij nieuwe band, pas sinds vorig jaar actief, dus het is vrij logisch dat For You I Die (hetgeen natuurlijk wel een ultiem doomy titel is) het debuutalbum is.

Wat me direct in het oog springt zijn de bandbezetting en de gebruikte instrumentatie. Met fluit en doedelzak zou je eerder een folk metalband verwachten. De band probeert dan ook wel enigszins om een soort van Keltische sfeer neer te zetten, mede door gebruik te maken van een vertelstem die verschillende elementen met elkaar verbindt en/of een thematische eenheid impliceert. En hoewel de band Minneapolis, Minnesota, USA als thuisbasis heeft, vind ik sommige namen van deelnemende muzikanten ook wel een Keltisch - is het Iers? - tintje hebben (McGovern, Murphy).

Meest opvallend hierin is natuurlijk het instrumentale intermezzo Cumha Do Mag Shamhrain, dat wel een fraai stukje folklore laat horen. Voor de rest leeft de band zich uit in lange, zeer treurig klinkende nummers, met daarin hoofdrollen voor langgerekte gitaarleads en zweverige toetsen-lijntjes. De ritmesectie (ex-Plague Of Stars) doet het funeral doom langzaam aan, terwijl zang een ondergeschikte rol speelt. Wanneer die al eens invalt is dat een wel heel lage, zowat onverstaanbare grunt, die eigenlijk niet echt bij de meer folkloristische sfeer van deze muziek past. Op vocaal gebied is de ingezette vertelstem daarom nog niet eens zo beroerd gekozen.

Op zich kan ik prima naar een album als For You I Die luisteren, maar er gebeurt me eigenlijk net wat te weinig. De sfeer die Chalice Of Suffering neerzet door middel van de folk-elementen zijn juist bedoeld als afwisseling, en een eigen gezicht, maar zorgen bij mij juist eerder voor verwarring. Ik denk dat dat komt doordat de integratie van de verschillende onderdelen niet helemaal vlekkeloos verloopt. Soms werkt het wel, zoals in de behoorlijk ingetogen passages van het verder uitermate sfeervolle Fallen.

Daar waar de riffs wat zwaarder worden aangezet, zoals bijvoorbeeld in het zeer sferische titelnummer, veer ik wel even op. Dan ontstaat er wel even een soort van epiek of bombast dat hier past. Helaas duurt dat vaak maar even. Ik vermoed dat funeral doom-fans evengoed wel uit de voeten kunnen met For You I Die, al is er zeker sterker materiaal voorhanden in het genre.