Chthonic - Bú-Tik

• BandChthonic [TW]
• TitelBú-Tik
• Release datum31-05-2013
• LabelSpinefarm Records [FI]

Tracklist

01. Arising Armament
02. Supreme Pain for the Tyrant
03. Sail into the Sunset's Fire
04. Next Republic
05. Rage of my Sword
06. Between Silence and Death
07. Resurrection Pyre
08. Set Fire to the Island
09. Defenders of Bú-Tik Palace
10. Undying Rearmament

Zo'n twee jaar geleden besprak ik mijn kennismaking met de Taiwanese band Chthonic, met hun zesde album Takasago Army. Ik heb daar de band vrij uitgebreid voorgesteld, dus meer over achtergrond en geschiedenis lees je daar. Het strijdbare gezelschap is inmiddels weer twee jaar ouder en rijper en presenteert een nieuw album: 武徳 / Bú-Tik.

De basis van de muziek is nog altijd de death / black metal hybride die wel vaker de oorsprong is van bands uit verre oorden die extreme muziek mengen met elementen uit de eigen cultuur. In het geval van Chthonic gaat het dan om melodieuze death en symphonische black. Zo wordt er ook op Bú-Tik weer naar hartenlust gerifft en geblast, en mag het inmiddels vertrouwde geluid van de keyboards voor de accenten zorgen. De boosheid en passie klinkt nog altijd duidelijk in de muziek door, en verraadt dat de bandleden zich nog altijd opwinden over de (politieke) misstanden in hun land.

Natuurlijk zijn er nog altijd de Taiwanese invloeden, die net als op het vorige album naadloos in de nummers verweven zitten. De Oosterse melodieën leggen een melodieus accent, naast de epische en pakkende refreinen, zoals bijvoorbeeld in Supreme Pain For The Tyrant en Next Republic. Ook horen we wat meerstemmige (vrouwelijke?) vocalen voorbijkomen (bijvoorbeeld in Set Fire To The Island en Defenders Of Bú-Tik Palace, de eerste video van het album) die de emotionele lading goed weergeven. Of luister maar eens naar Between Silence And Death, en laat je meevoeren door de emotie.

De jarenlange ervaring en betere mogelijkheden betalen zich uit: Chthonic begint hoe langer hoe meer als een gesmeerde metal machine te klinken. De songwriting en muzikaal vakmanschap zijn sterker geworden, de nieuwe nummers zitten uitgekiend in elkaar, gelaagd en soms complex. En zoals altijd heeft elk voordeel een nadeel (of was het nou andersom?). Daar waar in het verleden de band nog 'anders' was vanwege hun afkomst en invloeden uit de eigen cultuur, beginnen ze tegenwoordig steeds meer op een moderne westerse extreme metalband te lijken. Inderdaad, de kinderziektes lijken zowat wel uit de muziek geslepen, de technische vaardigheden zijn onmiskenbaar aanwezig en verbeterd. Waarmee Chthonic naar mijn mening een stukje van de eigen identiteit dreigt te verliezen.