Cold In Berlin - And Yet

• BandCold In Berlin [GB]
• TitelAnd Yet
• Release datum27-08-2012
• LabelCandlelight Records Europe [GB]

Tracklist

01. Take Control
02. ...and The Darkness Bangs
03. The Witch
04. Brick By Brick
05. The Visionary
06. Roll On In
07. Love Is Shame
08. John
09. The Lie
10. Whisper
11. ...and Yet

Cold in Berlin is uiteraard niet afkomstig uit Berlijn of zelfs maar Duitsland, maar is een exponent van de Londense underground scene. Waarbinnen de band denk ik wel een eigen stekje heeft, want de muziek vind ik maar lastig te categoriseren. De band bestaat volgens mij nog niet zo lang en debuteerde in 2010 met Give Me Walls. Inmiddels heeft de band getekend bij Candlelight, dat later deze maand het tweede album And Yet zal uitbrengen.

Goed, over naar de muziek dan. Wat vanaf het begin meteen opvalt zijn de vocalen. Cold In Berlin beschikt over een zangeres (Maya) met een behoorlijk lenige stem, die dan ook optimaal benut wordt. Van lieftallig gefluister en gekreun tot hysterisch gekrijs, ze beheerst het allemaal. Nadeel daarvan lijkt me dat de muziek regelmatig geheel in dienst lijkt te staan van van die zang, die dan ook behoorlijk op de voorgrond staat. Terecht of niet, de instrumentale invulling lijkt daar wel eens onder te lijden. Hoe sober die op zich vaak ook is.

De muziek zelf zou ik ergens willen plaatsen tussen de Britse gothic/new wave stroming van eind jaren '70, begin jaren '80, occulte rock, en licht psychedelische pop/rock. O ja, ook nog wel een beetje punk. Over het algemeen nogal poppy en toegankelijk, en stiekem eigenlijk best een twijfelgeval voor WingsOfDeath. Want van harde rock, laat staan metal is absoluut geen sprake. En hoewel de band schermt met namen als Black Sabbath en Electric Wizzard als invloeden en vergelijkbare bands, komt Cold In Berlin qua heaviness en muzikale insteek niet eens bijna in de buurt daarvan.

Cold In Berlin concentreert zich vooral op compacte liedjes, rechttoe, rechtaan, klassieke structuren en zeker geen muzikale krachtpatserij. So(m)ber, monotone ritmes, met een minimale invulling die alle ruimte geeft aan de zang om te schitteren. De ene keer occult, psychedelisch, met bezwerende zang: The Visionary en The Witch doen me denken aan Jefferson Airplane/Grace Slick (White Rabbit) in hun beste dagen. Een andere keer puntig en fel, met punky attitide (Brick By Brick, The Lie).

Maar altijd is er die sluier van somberheid, duister en zweverig, die als een verstikkende deken over de muziek heen gedrapeerd lijkt. Het totaalgeluid ligt wat mij betreft in de al genoemde gothic/new wave sound, waarbij ik dan denk aan bands als The Cure, Sisters Of Mercy, Joy Division, maar ook Siouxsie And The Banshees, die laatste dan mede vanwege de overeenkomstigheid van vrouwelijke vocalen. Muziekliefhebbers die die stroming konden/kunnen waarderen zullen zich met Cold In Berlin geen buil vallen. Verstokte metalfans laten And Yet beter links liggen.