Coldwar - Pantheist

• BandColdwar [IE]
• TitelPantheist
• Release datum28-04-2014
• LabelCandlelight Records Europe [GB]
• PromotorFuture PR [GB]

Tracklist

01. Heart Of Darkness
02. Ether Child
03. Mazu Awakens
04. 13th Moon
05. The Falcon Cannot Hear The Falconer
06. Ghostdance
07. Consiouness Paralysis
08. Abandonement Of Being
09. Last Days Of The 4th Sun

Pantheism:­ The belief that everything composes an all­encompassing, immanent God, or that the universe (or nature) is identical with divinity. Pantheists thus do not believe in a personal or anthropomorphic god.

Coldwar is afkomstig uit Ierland en bestaat al sinds 1999. Inmiddels is het 2014 en is het huidige Pantheist het vijfde album, het eerste via Candlelight, en staat de band een beetje op het punt van een internationale doorbraak. Gezien de in religieus opzicht roerige regio waar de band vandaan komt is het logisch dat ze daarvan wat meenemen in hun teksten.

De roots van de band liggen in de underground hardcore punk en extreme metal. Deze 'ouderwetse' geluiden worden door de Ieren vertaald naar een moderne sound. Dat betekent in de basis een mix van death metal met hardcore punk, waarin nog wel de oorspronkelijk crust en punkinvloeden te horen zijn, aangevuld met post-hardcore en (in de verte) sludge invloeden. Het levert in elk geval een vrij eigen stijl op die niet in een enkel hokje te vangen is.

De muziek van Coldwar is op het eerste gehoor overrompelend. Het is hard, overwegend snel en bruut; en dankzij iets dat lijkt op vervormingen van de instrumenten klinkt het allemaal erg vol en druk. Ook zeer aanwezig is de hese schreeuw van brulboei en frontman Trevor Mclave. Op zich niet vervelend, past ook goed bij de muziek, maar ik vind het wat te eentonig.

En dat geldt in eerste instantie ook voor de muziek. Er zijn niet al te veel rustpuntjes te vinden op het album, waardoor in mijn beleving al gauw een gebrek aan afwisseling ontstaat. Pas aan het eind van het album horen we twee langere nummers (Consiouness Paralysis en Last Days Of The 4th Sun) waarin het tempo met meer regelmaat omlaag gaat. Ook een fijne uitzondering op de 'rag'-regel is het met lekker grooves uitgeruste Ghostdance.

Het is vooral het eerste gedeelte van de cd waar ik wat moeite mee heb, de eerste drie nummers rossen aan me voorbij voordat ik in de gaten heb wat ik allemaal gehoord heb. Dat zal ook best een kwestie van smaak zijn, maar voor mij is het allemaal net een beetje te. Ergens tussen punk, death metal en deathcore zullen hier ongetwijfeld liefhebbers voor zijn. En terecht ook, want de uitvoering van de muziek is retestrak. Daar ben ik er echter niet een van.