Crown Of Glory - Ad Infinitum

• BandCrown Of Glory [CH]
• TitelAd Infinitum
• Release datum11-09-2020
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

01. Emergency
02. Something
03. Let's Have A Blast
04. Emporium Of Dreams
05. Surrender
06. Infinity
07. Glorious Nights
08. Make Me Believe
09. Master Of Disguise
10. What I'm Made Of
11. Until I'm Done
12. Say My Name

Toen ik Ad Infinitum van Crown Of Glory voor de eerste keer aan het beluisteren was, had ik geen vermoeden dat ik met een band te maken had die al meer dan twintig jaar bestaat. Ok, hun mix van klassieke hardrock, heavy en power metal klinkt weliswaar niet eigentijds qua muzikale insteek, maar de band klinkt wel fris en energiek, en laat een modern geluid horen. Ik kende de band dus nog niet, maar met 'slechts' twee EP's en nu hun derde langspeler is de band ook niet heel productief geweest qua releases. Zo dateert King For A Day alweer uit 2014.

Dit is echt van die muziek die doet terugdenken aan de jaren '80 en '90. Melodieuze, catchy heavy metal, met enorm pakkende hooks, en zeer goed verstaanbare en meezingbare vocalen, zeker in de refreintjes. De basis swingt en rockt lekker weg, gitaarsolo's zijn er in overvloed, zo af en toe duikt er een stoer koortje op (Emporium Of Dreams) maar dan is er ook nog zo'n suikerzoet toetsenlaagje dat de hele boel net iets te cheesy maakt. In mijn beleving dan toch. De aanstekelijke melodieën vieren hoogtij is een in deze context veelgebruikte platitude.

Natuurlijk kan een ballade als Surrender me dubbel en dwars gestolen worden, en zijn sommige composities wel erg simpel. Wanneer ik te veel toetsenwerk hoor, en de sfeer wel erg happy wordt, moet ik soms ook aan Amaranthe denken. Al is de basis van de muziek van Crown Of Glory toch echt te kenmerken als oerdegelijke power metal met een symfonische touch.

Positieve uitstapjes zijn het in duetvorm gegoten Something (met Seraina Telli van voorheen Burning Witches), het net wat zwaardere Emporium Of Dreams, of heerlijk ruig rockende tracks als Let's Have A Blast en Master Of Disguise. Ook afsluiter Say My Name reken ik tot de meest aantrekkelijke tracks van het album; hierbij doen de toetsen me denken aan het old school Hammond-geluid van bands als Deep Purple of Uriah Heep. Hoewel dat qua instrument natuurlijk niet klopt raakt Crown Of Glory daarmee bij mij wel een gevoelige snaar, bedenk ik me met een knipoog.

Nee, dit is geen muziek waar ik normaal gesproken veel naar luister, wegens toch echt te zoetsappig. Evengoed hoor ik de onmiskenbaar aanwezige kwaliteiten van de muzikanten en componisten. Deze muziek zit goed doordacht in elkaar en zal zeker de liefhebber van klassieke, melodieuze power metal aanspreken, en terecht!