Csejthe - Réminiscence

• BandCsejthe [CA]
• TitelRéminiscence
• Release datum15-04-2013
• LabelEisenwald [DE]
• PromotorInfektion PR [PT]

Tracklist

01. Oraison
02. Réminiscence
03. Chasseresse
04. L'antique blason
05. Adjuration
06. Dorko, la malveillante
07. Maléfice
08. Chant des martyres

Csejthe is de naam van het kasteel waarin de Hongaarse legendarische gravin Elisabeth Bathory honderden meisjes op gruwelijke wijze gemarteld, vernederd en vermoord heeft. Hoewel haar medeplichtigen schuldig werden bevonden aan hun misdaden, werd de gravin zelve ingemetseld in een klein kamertje, op grond van ernstige psychische gestoordheid. Csejthe is ook de naam van een Canadees trio dat in gruizige, atmosferische black metal stijl over de wandaden en occulte geschiedenis rondom de beruchte gravin verhaalt. Onlangs verscheen in deze serie vertellingen volledig album nummer twee: Réminiscence.

De black metal van de Canadezen is van het depressieve, sferische soort. Het album opent met Oraison, dat bestaat uit een orgelstuk en koorzang, de perfecte opmaat voor de neerslachtige muziek die gaat volgen. Titelnummer Réminiscence opent traag en vrij log. Wanneer het tempo van de drums naar standje blast schiet, valt de grauwe zang in, waarbij opvalt dat die klinkt alsof het ergens ver weg in een achterkamertje is opgenomen. Het gitaarwerk houdt stug vast aan de welbekende tremolo riffs en is op zich wel redelijk te volgen. Ik heb het idee dat een frisse productie niet hoog op het verlanglijstje staat, die lijkt me bewust grauw, kil en underground gehouden. Fraai vind ik overigens wel het terugkerende geneurie in combinatie met hysterisch geschreeuw.

Opvallend feller gaat Chasseresse van start, hier gaat van meet af aan het tempo er op. Hoewel de muziek daarmee net wat anders klinkt maakt dat voor de sfeer weinig uit, die blijft ijzingwekkend kil en koud, vooral dankzij de onheilspellende vocalen, waar zowaar variatie in het grauwe gekrijs zit. Langzamerhand begint het tot me door te dringen dat er zeker in de gitaren redelijk wat melodie zit, naast dat er aardig met tempo gespeeld wordt komt dit de beluisterbaarheid zeker ten goede.

Van de zes tracks, het intro en het korte intermezzo Adjuration even niet meegeteld, is het vooral de lange en instrumentale (!) afsluiter Chant Des Martyres die indruk maakt. Hoewel ik bij de voorgaande tracks constateerde dat de huiveringwekkende vocalen een interessante uitwerking hadden op de nummers, weet Csejthe hier ook bovenmatig te boeien zonder zang. Het geeft het melancholische, treurende en wat uitwaaierende gitaarspel de ruimte, bovendien draait dit nummer vooral om sfeer. Ook akoestische passages komen voorbij, zodat optimaal aan opbouw en sfeer wordt gewerkt. Een sterke afsluiter van een degelijk, onheilspellend duister black metal album.