Curse of the Forgotten - Perpetual Motion

• BandCurse of the Forgotten [NL]
• TitelPerpetual Motion
• Release datum02-08-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Groovemetal, Melodieuze deathmetal, Metalcore, Thrashmetal

Tracklist

01. Bright War…
02. …Black Pages
03. The Last Assignment
04. The Pilgrimage
05. Perpetual Motion
06. Clockwork
07. Reality is Gone
08. Momentary Silence
09. Paint the Sky
10. Perception of Both Worlds
11. The Apology
12. Janaka

We hebben er even - nou ja, zes jaar is best lang voor een nog altijd jonge band die nog van alles te bewijzen heeft - op moeten wachten, maar daar is ie dan, de nieuwe Curse Of The Forgotten: Perpetual Motion. Deze keer is gelukkig niet afgereisd naar Italië (voorganger Building The Palace) om per se een album via een label uit te hebben, maar is de boel lekker in eigen hand gehouden. Gitarist Roelof en bekende van de band Peter Haverkamp hebben de handen ineen geslagen om de verschillende elementen zo optimaal mogelijk voor het voetlicht te brengen.

Direct is duidelijk dat de jochies van weleer - al dertien jaar samen in een ongewijzigde samenstelling, kom daar tegenwoordig nog maar eens om! - inmiddels klinken als volwassen mannen. Hun muziek was ooit zwaar gestoeld op thrash metal, tegenwoordig brengen ze ronduit moderne metal met invloeden van melodeath, thrash, hardcore en bovenal voorzien van spetterende breaks en dikke grooves. De metal van de band is dan ook niet in een enkel hokje te vangen.

Na het fraaie ingetogen intro Bright War rost Black Pages meteen onverbiddelijk de vouwen uit je broek. Curse Of The Forgotten is anno 2019 niet alleen maar snel, hard, bruut en gemeen, maar laat horen ook niet bang te zijn van een flinke dot melodie. Want ondanks dat dit nummer beukt als een malle, is het stiekem nog best toegankelijk. Met The Last Assignment gaat het vervolgens iets nadrukkelijker over de thrashy melodeath-boeg: een opgefokt tempo wordt afgewisseld met een meebrul-passage; dit wordt geheid een live-kraker. De inventieve brug maakt het nummer voor mij helemaal af.

Titelnummer Perpetual Motion is met z'n speelduur van 7 minuut 40 best lang voor Curse of the Forgotten-begrippen. Het nummer begint dan ook wat trager met een onheilspellend/donker intro - erg gaaf trouwens - om pas na ruim een minuut echt open te barsten. Noodzakelijkerwijs gaat zo'n lengte gepaard met een goede opbouw, sowieso ben ik wel een voorstander van de manier waarop hier tempowisselingen en breaks worden ingezet. De lekker dramatisch klinkende eindsolo maakt het nummer helemaal af, zeker in combinatie met de 'reprise'.

Een soortgelijke aanpak wordt gebruikt voor Clockwork; instrumentaal en melodieus vind ik dit een erg verrassend nummer! Daarna blijft de band redelijk verrassend voor de dag komen. Zo zijn in Momentary Silence gesproken samples te horen (verwijzend naar de MH17 ramp) en is, net als Paint The Sky daarna, een heerlijk ingetogen, slepend, melancholisch klinkend nummer. Hier komt ook de factor sfeer, emotie om de hoek kijken, iets dat ik toch vaak mis in hardere en brutere nummers (al is agressie natuurlijk ook een emotie). Ook de laatste twee tracks The Apology en Janaka (wederom zo'n lekker traag/melancholisch eindschot) hebben in hun lengte aardig wat interessante wendingen in petto.

Het viertal heeft inmiddels verdomd goed in de gaten hoe belangrijk afwisseling en dynamiek zijn. Listig worden de snelste passages, hoe kort ook, doorsneden met slimme breaks. Niet alleen maar brute kracht en snelheid is het devies, doseren is de belangrijkste les. Naar het einde van het album toe worden de tragere en slepende passages talrijker, absoluut een pluspunt in mijn beleving. Perpetual Motion is - met dank aan de volwassen klinkende, bedachtzame, veel serieuzere aanpak - met afstand het beste dat Curse Of The Forgotten ooit heeft uitgebracht!