Dark Forest - Oak, Ash & Thorn

• BandDark Forest [GB]
• TitelOak, Ash & Thorn
• Release datum24-04-2020
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Ælfscýne
02. Wayfarer's Eve
03. The Midnight Folk
04. Relics
05. Avalon Rising
06. Oak, Ash & Thorn
07. The Woodlander
08. Eadric's Return
09. Heart of the Rose

De Britse Dark Forest (daar zijn er meer van) draait al een poosje mee in het internationale traditionele metal-circuit. Wij volgen de band hier sinds hun album Dawn Of Infinity, in 2011 hun tweede. Inmiddels zijn we aanbeland in 2020, en komen de Britten met album nummer vijf: Oak, Ash & Thorn.

Er zijn twee zaken die deze band al die jaren trouw is gebleven: hun onvolprezen label Cruz Del Sur, en de muzikale invalshoek. Nog altijd zet de band vol in op klassieke heavy metal met een epische insteek - true metal heb ik in dit kader ook al eens gelezen - waar de laatste albums steeds meer folk-invloeden aan zijn toegevoegd. Die insteek lag al besloten in de thematiek, maar wordt steeds meer ook vertaald naar muziek. Kijk de verschillende songtitels er hier maar eens op na.

Om de folky sfeer te onderstrepen zijn zowel opener Ælfscýne (ingetogen gitaarstukje) als afsluiter Heart of the Rose (epische bombast) instrumentaal, met elk op hun eigen manier een folkloristische inslag. Dat is een beetje het snijvlak waar Dark Forest zich op begeeft: de epiek en bombast van de traditionele heavy metal, vermengd met het aardse van folk. En dat kan goed of minder goed uitpakken.

Aan de goede kant zitten compacte, wervelende tracks als Wayfarer's Eve en The Midnight Folk. Minder interessant vind ik langere uitgesponnen tracks als Avalon Rising, Eadric's Return en vooral titelnummer Oak, Ash & Thorn. In de langere instrumentale passages en meer ingetogen stukken vind ik Dark Forest niet op z'n best. Hier slaat wat mij betreft de eentonigheid een beetje toe, en heb ik moeite om de aandacht er bij te houden. Hoe je ook heavy metal met een folk-inslag kunt maken laat de band daarna horen met The Woodlander, dat klinkt al weer een heel stuk beter.

De schatplichtigheid aan de twingitaren van de NWOBHM zit er gelukkig nog helemaal dik in, dus er valt echt nog wel genoeg te genieten op Oak, Ash & Thorn. Zelfs Avalon Rising en Eadric's Return hebben zo nog hun momenten. Heb je geen last van de voorspelbaarheid van het old school heavy metal-genre, en kun je - net als ik - ook prima wennen aan de specifieke daarbij horende zangstijl, dan kun je zeker uit de voeten met deze nieuwe van Dark Forest.