Dauthuz - Dauthuz
- Dauthuz [NL]
- Dauthuz
- 29-02-2016
- Eigen beheer
Tracklist
01. When the Dying Ends (intro)
02. Face the Fury
03. Intense Rage
04. Near Death
Op de dag van de formele presentatie is het misschien wel aardig om wat welverdiende aandacht te besteden aan de band Dauthuz en hun gelijknamige debuut-EP. Dauthuz is een splinternieuwe band van eigen bodem, uit de Zaanstreek om preciezer te zijn; pas in de zomer van 2015 zijn de vijf leden bij elkaar gekomen. De eerste optredens zijn al achter de rug, de debuut-EP, simpelweg getiteld Dauthuz, aanstaande. Een nieuwe band, maar geen groentjes in de vaderlandse zware scene. Wanneer ik zo de namen eens bekijk van voormalige bands, zit hier aardig wat ervaring bij elkaar. Ik noem bijvoorbeeld Nembrionic, Unlord, Violent Demise, Eternal Solstice, Dissect, Disavowed en Obsidian.
Wat is dan de gemene deler? Juist: death metal (behalve Unlord dan natuurlijk). Want als er iets is waar we geen doekjes om hoeven te winden is dat waar het bij Dauthuz om draait: het spelen van old school death metal Zweedse stijl; denk Grave, Entombed, Dismember. De vier tracks - of eigenlijk drie tracks plus het uitermate sfeervolle intro When the Dying Ends - op deze EP maken dat ondubbelzinnig duidelijk. De stijl is woest, lomp en zwaar, zoals het ooit bedoeld is.
Face The Fury laat, ondanks een vrijwel continu ratelende basdrum, horen dat deze lompe death metal-stijl wel degelijk gepaard kan gaan met subtielere passages. Juist bij die afwisseling is deze stijl gebaat, anders wordt het al gauw een eentonige brij van geluid. En dat geluid is hier toch al zo zwaar. Leve de midtempo beukpassages en ingetogen stukjes (met mooie solo) dus. En het is natuurlijk bijna overbodig om te melden dat dit nummer een heerlijke death metal groove bevat; en een uit duizenden herkenbaar vervormd gitaargeluid. Zo willen we dat toch in deze stijl?
Intense Rage doet vervolgens z'n titel niet helemaal eer aan. Volgens mij had dit nog wel wat boosaardiger gekund, vergeleken met de voorganger vind ik dit een wat braaf nummer. En dat ondanks de verwensing aan het eind: 'you're dead!!!' Near Death pikt daarna de draad weer op waar deze bij Face The Fury was achter gelaten: afwisselende, maar lompe death, met lekker speelse riffs en variatie in tempo. Ik betrap me er na een paar nummers alleen wel op dat ik de vocalen wat saai begin te vinden. Misschien wat vaker een tweede stem er bij?
Natuurlijk kunnen we er met z'n allen niet omheen dat er al best veel (goede!) Nederlandse bands zijn die zich vol overgave op de oudschoolse death storten. Dauthuz meldt zich met z'n ervaring der muzikanten wel direct vooraan, maar zal evengoed moeten knokken voor z'n plek. Deze titelloze EP is een beloftevolle eerste stap, maar nog meer gaat afhangen van hoe deze opgevolgd zal gaan worden. Voor snelle beslissers: vanavond vindt in Zaandam de presentatie plaats van dit fraaie stukje studio-vlijt. Enjoy!
Robbert Kok - Vocals
Dennis Jak - Guitar
Hans Bijland - Guitar
Tim Roeper - Bass
Melle Kramer - Drums