Dead Cross - Dead Cross

• BandDead Cross [US]
• TitelDead Cross
• Release datum04-08-2017
• LabelIpecac Recordings [US]
• Promotor[Pias] [NL]
• Genre Hardcore / punk

Tracklist

01. Seizure and Desist
02. Idiopathic
03. Obedience School
04. Shillelagh
05. Bela Lugosi's Dead (Bauhaus cover)
06. Divine Filth
07. Grave Slave
08. The Future Has Been Cancelled
09. Gag Reflex
10. Church of the Motherfuckers

Bij de namen in het samenwerkingsverband van Mike Patton en Dave Lombardo zullen direct hoge verwachtingen worden opgeworpen. Eerder werkten beiden al samen in Fantomas, dat de nodige waardering oogstte. Dead Cross is echter toch een iets ander verhaal. De band (met naast Lombardo in de gelederen: bassist Justin Pearson, gitarist Mike Crain en zanger Gabe Serbian, alle drie van Retox) had het materiaal al klaar, en was al begonnen aan de plaatopnamen voordat Mike Patton in beeld kwam. Hij heeft de zangpartijen van Serbian overgedaan, en is dus pas op het laatste moment bij Dead Cross betrokken geraakt. Bijkomend voordeel is dat meteen een label beschikbaar was om debuutalbum Dead Cross op uit te brengen.

Dead Cross is op de eerste plaats een ode aan de oude hardcore/punk, met uitstapjes naar de hardcore/thrash-crossover. Denk daarbij aan bands als D.R.I., S.O.D./M.O.D., The Accüsed, Dead Kennedy’s en Siege. Deze muziek is dan ook voor alles agressief, waar de hyper-actieve vocale voordracht van Patton natuurlijk bij uitstek bij past. Ook niet onbelangrijk bij zulke extreme muziek is de productie, die hier bij veteraan Ross Robinson in vertrouwde handen was.

Toch kunnen alle positieve elementen wat mij betreft niet verhullen dat ik Dead Cross als album aan de magere kant vind. Ik heb het idee dat de nummers nauwelijks samenhang vertonen, te veel van de hak op de tak springen, en soms zelfs onaf klinken. Dit lijkt me eerder een verzameling ideeën die lukraak op CD geknald zijn dan een coherent album. Zo is de cover van Bauhaus' Bela Lugosi's Dead (1979) wel een heel vreemde - om niet te zeggen misplaatste - eend in de bijt; en volledig ontdaan van de oorspronkelijke, heerlijke gothic/new wave-sfeer. Jammer.

Ach, het zal allemaal wel goed doordacht zijn door de heren muzikanten en componisten, en mis ik de inleving om dit soort muzikale gedachten te doorgronden. Laat het dan maar geniale gekte zijn, ik kan hier niet te lang of te vaak naar luisteren. Ondanks dat ik mij beschouw als liefhebber van eerder werk van de heren Patton en Lombardo, kunnen deze noisy uitspattingen mij maar nauwelijks bekoren.