Dead Lord - Heads Held High

• BandDead Lord [SE]
• TitelHeads Held High
• Release datum21-08-2015
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Farewell
02. Ruins
03. Mindless
04. No Regrets
05. Cold Hearted Madness
06. Strained Fools
07. When History Repeats Itself
08. The Bold Move
09. Don't Give A Damn
10. With Heads Held High

We are a swedish rock band. We shall rock you with our rock.

Dead Lord is dus een Zweedse rockband die sinds een paar jaar bezig is. Debuutalbum Goodbye Repentance verscheen in het voorjaar van 2013 en zette de band op de kaart. Die is nog aan me voorbij gegaan - het verscheen via het kleine label High Roller - maar dat zal met opvolger Heads Held High niet gaan gebeuren: inmiddels heeft Century Media zich over de band ontfermd.

Een andere reden dat Dead Lord onvermijdelijk is, is de enorm catchy muziek die ze maken. Klassieke hardrock met pakkende refreintjes, veel dubbel gitaarwerk en een opzwepende ritmesectie. Waarbij het vooral Thin Lizzy is waar de inspiratie overduidelijk vandaan komt, samen met een stukje Kiss en wat andere jaren '70 hardrockbands (afsluiter With Heads Held High moet het vooral hebben van AC/DC riffs bijvoorbeeld). Momenteel toert de band met Audrey Horne door Europa, wat ook al heel veel duidelijk maakt over waar we Dead Lord in muzikaal opzicht kunnen plaatsen.

Opener Farewell maakt vanaf de eerste tonen duidelijk hoe het met de Thin Lizzy-worship gesteld is. Dit nummer zou zo op een album van de Ierse grootheden gestaan kunnen hebben. Ik zou bijna zeggen 'gelukkig' wordt het kloon-gedrag gaandeweg het album iets minder, al blijft deze hoofdinvloed er duimendik bovenop liggen (No Regrets). Waar overigens vooral de zang hoofdoorzaak van is en blijft. Een nummer als Ruins laat horen dat wel degelijk een poging wordt gedaan om iets eigens te vervaardigen. Al blijft het een feest der herkenning en blijf je zoeken naar: waar heb ik dit eerder gehoord.

Het is dus veilig om te veronderstellen dat hier ijzersterk gemusiceerd wordt, en de liedjes niet al te ingewikkeld, maar slim in elkaar zitten. Elk nummer heeft voor zich een sterke hook, waarbij opzwepende en meer ingetogen nummers mooi verdeeld worden over het album. Waarbij uiteraard de hoofdrol is weggelegd voor het gitaarwerk. Want wat een solo's komen voorbij zeg! Maal je niet om originaliteit, dan heb je aan Heads Held High een zeer aangenaam album.

Wanneer je echter niet door de jaren '70 - en met name Thin Lizzy - aanbidding kunt heen kijken blijft een matig aftreksel daarvan over. Want eerlijk is eerlijk: hoe pakkend de liedjes ook zijn, qua composities kunnen ze niet tippen aan die van de bands van toen. Als op zichzelf staand album beklijft er maar verdomd weinig: