Dead Venus - Bird Of Paradise

• BandDead Venus [CH]
• TitelBird Of Paradise
• Release datum15-05-2020
• LabelNon Stop Music [US]
• PromotorBite It Promotion [DE]
• Genre (Blues)Rock, Alternative Rock, Hardrock

Tracklist

01. Latitudinarian
02. Bird Of Paradise
03. Kiss Of The Muse
04. Dark Sea
05. Human Nature
06. Valediction
07. The Beauty
08. Redemptionless
09. Dear God
10. The Sirens Call
11. Alone
12. The Flying Soul

De Zwitserse zangeres Seraina Telli verliet medio juni 2019 de heavy metalband Burning Witches om zich meer te kunnen richten op haar andere band Dead Venus. Daarnaast zong ze ook nog in de Duitse progband Surrilium, en ambieerde een loopbaan als solo-artieste. Met Dead Venus timmerde ze ook al sinds 2015 aan de weg, en bracht in september 2019 debuutalbum Bird Of Paradise uit, in eigen beheer. Dat album verschijnt nu via een sub-label van het grote Warner, dat voorziet in een wereldwijde release.

De muziek van Dead Venus - naast zangeres, gitariste, toetseniste en songwriter Seraina doen ook drummer Mike Malloth en bassist André Gärtner mee - doet in niets denken aan de heavy metal van Burning Witches. Hier horen we voornamelijk poprock met wat lichte jazz- en prog-invloeden. Vooral het gegeven dat er Op Bird Of Paradise geen rol is weggelegd voor de elektrische gitaar zal veel rock- en metalfans doen besluiten om op voorhand al af te haken (het distorte geluid dat regelmatig voorbij komt schijnt afkomstig te zijn van de basgitaar). Maar of dat terecht is?

Ik vind zelf de meeste liedjes behoorlijk sterk. Niet catchy in klassieke zin, maar de donkere atmosfeer - met teksten die verhalen over verdriet, pijn, eenzaamheid en teleurstellingen - spreekt me toch zeker aan. De muziek doet wat eenvoudig aan vanwege de relatief sobere invulling, maar juist in die eenvoud overtuigt Dead Venus; of beter gezegd Seraina Telli. Want het is toch vooral haar sterke stemgeluid dat deze plaat draagt.

Die vormt meer de rode draad dan de muzikale insteek. Langere composities (Bird Of Paradise, Kiss Of The Muse, Human Nature, The Beauty) worden afgewisseld met kortere instrumentale stukken (waarin vooral de piano de hoofdrol speelt) die eerder als intermezzo lijken te dienen (Latitudinarian, Valediction) en simpelweg kortere, meer ingetogen liedjes (Dark Sea, Dear God). Het zijn juist de langere nummers die me het meest tot de verbeelding spreken, vooral omdat die het meest aansluiten bij mijn eigen muzikale voorkeuren, duidelijker gezegd heavy rock en metal. Al zijn ook tracks als Redemptionless en Sirens Call zeker de moeite waard.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat voor publiek Dead Venus weet aan te spreken. Vanuit de rock- of metal-hoek (dat is de bril die ik hier op heb) verwacht ik niet zo gek veel aandacht. Voor veel doorsnee pop / muziekliefhebbers zou een aantal nummers zo maar te hard kunnen zijn. Zelf kan ik er in elk geval prima naar luisteren: